Den Italiaenschen quacksalver, ofte de nieuwe Amsterdamsche Jan Potazy

t'Samen-spraeck tusschen een Minnaer en sijn Beminden.

Stemme: 'k Heb het Potjen lief, &c.

Vryer.

ACh hoe soet ist Cloris u te minnen
Hoe soet is te zijn u vriendinne,
Want als op u speelt mijn oogh gewemel,
Dunckt my dat mijn ziel is in den Hemel.

Vryst.

Minnaer laet dees reden tog varen,
Want sy mijn jeughdigh hert bezwaren,
Want des Minnaers woorden soo vleijen,
Zijn maer om de Meyskens te verleijen.

Vryer.

Ver van my moet zijn schoon Bruyt gepresen,
Dat ick u sou een bedrieger wesen,
Neen mijn Cloris ick sal u beschermen,
En behoeden my in u bey mijn ermen.

[p. 28]

 

Vryster.

 

Minnaer dat en zijn niet u gedachten,

 

Daerom ick dees woorden niet achten,

 

Want als gy mijn hertje maer kost steelen,

 

Dan so liet gy my voor eeuwig queelen.

 

Vryer.

 

Liefste lief ick zweer by al de bomen

 

Die hier staen by al dees water-stroomen,

 

Son en Maen die zijn getuygen mede,

 

Dat ick u bemin in eerbaerheden.

 

Vryster.

 

Valschen Minnaer schort dit droevig klagen,

 

Hoe soud gy my liefde konnen dragen,

 

Daar gy hebt een ander Lief verkooren,

 

Die gy lang gevrijt hebt van te vooren.

 

Vryer.

 

Dat en sal den Hemel noyt gedogen,

 

Dat ick sal een ander togen,

 

Noyt geen Herderin spraek ick voor desen,

 

Als gy Cloris die mijn Bruydt sult wesen.

 

Vryster.

 

Minnaer door u overtrouwe minnen,

 

Hebt gy oock mijn hert ontstelt van binnen,

 

Als den Seyl-steen trekt gy mijn gedachten,

 

Die nauwe jonst' en liefde trachten.

 

Vryer.

 

Komt dan Cloris Maget uytverkooren,

 

Komt dan tweede Ziel voor mijn gebooren,

 

Komt dan liefste Bruyd mijn weerde vrouwe,

 

Neemt den Rinck met Diamant op trouwe.

 

Vryst.

 

Ach mijn Herder mijnen beminden,

 

'k Wil my door de Trouw oock aen u binden

 

Siet daer is mijn hand Minnaer gepreesen,

 

Gy mijn troost, en ick u vreugd sal wesen.

 

Soo dit waer is mijnen lieven Herder,

 

Wil ick van u vluchten dan niet verder,

 

'k Sal u groote trouheyt gaen bekroonen,

 

En tot liefde wederliefde toonen.

 

Vryer.

 

Liefste Bruyd gy komt mijn hert verquicken,

 

Dat daer scheen in tranen te versticken,

 

Als de Morgen Son gaet licht op halen,

 

Hebt gy my verlicht met uwe stralen.