Den Italiaenschen quacksalver, ofte de nieuwe Amsterdamsche Jan Potazy

Een Nieuw Minne-Liedeken.

Stemme: Als 't begint.

DAer gincker een Meysje langs de kant,
Aen de klare vlisselinge,
Sy sou melcken in het Land,
Daer haer Meesters Koeytjes gingen,
Luystert eens hoe 't haer vergingh,
Met soo frisse Jongeling.
Desen Jonghman quam by haer,

[p. 26]

 

Daer sy in de Wey ginck treden,

 

Goeden morgen boot hy haer,

 

Sy hem van gelijcken dede,

 

Meysje sprack hy soeten dier,

 

Wat maeckt gy so vroeg alhier.

 

Deesen Maegt eenvoudig was,

 

Gaf hem strack tot weder spraken,

 

'k Soeck de vruchten van het Gras,

 

Daer men boter af kan maken,

 

En seg Beesjes geef wac veel,

 

Dat mijn Vrou maeckt geen krackeel.

 

Deesen Jongman sprack haer vry,

 

En hy ginck hem doen betrachten,

 

Schoon kint seyden hy segt het my,

 

Hoe zijn alle u gedachten,

 

Als gy 't Uyer al van de Koe,

 

Nijpt met bey jou vingeren toe.

 

Hy haelden 't Uyer voor den dagh,

 

En hy liet het Meysje kijcken,

 

Doen sprack daer dat Kint van min,

 

Mag ick'er mijn hantje eens overstrijcken:

 

Ja sprack daer dien nobelen quant,

 

En hy gaf het in haer hant.

 

Als sy dat Uyer lang genoeg,

 

Had beknoffelt en gestreken,

 

Doen sprack daer dat Kint van min,

 

Ick heb het lang genoeg bekeken,

 

Toont mijn nou eens metter daet,

 

Hoe daer room of melck uytgaet.

 

Gaet dan leggen in het groen,

 

Sprijt jou beentjes van malkander,

 

Wy en hebben geen Emmer van doen,

 

Want ick sie hier wel een ander,

 

Is het Emmertje wat behaert,

 

't Melckje is te beter bewaert.

 

Sy ginck leggen en ontfing,

 

Eerst met pijn daer naer met lusten,

 

't Uyer al van dees Jongelinck,

 

Dat sy so menigmael kusten,

 

't Uyer ginck op ende neer,

 

En haer Emmer heen en weer.

 

De melck quam op 't laetst so seer

[p. 27]

 

Dat de Emmer is overgeloopen

 

Doen sprack daer dat kind van min,

 

Hoe kom ick soo nat bedroopen?

 

Meysje sprack hy met een lach,

 

Dat het niet in jou Emmer en mach.

 

Hy haelden 't Uyer weer na hem,

 

En hy meenden 't werck te staken,

 

Doen sprack daer dat kind van min;

 

Wout ghy soo een sluypert maken?

 

Sa dan weer als een jonghman,

 

Ghy moet daer noch een reys an.

 

Den Jonghman liet haer dees bee

 

Niet ontseggen noch ontweygeren,

 

Maer als een fris Jeughigh held,

 

Ginck hy daer weer op steygeren

 

Dat hem 't zweet brack uyt seer sterck,

 

In het eynde van het soete werck.

 

Hy nam het Meysje by der handt,

 

En hy settese op haer beenen,

 

Toen sprack sy met verstandt

 

Om met Jonghmans melck te speelen,

 

Als ick'er weer uyt melcken ga,

 

Jonghman volght mijn altijdt na.