|
| |
| |
| |
De vijfthiende gheschiedenisse.
Caltan doorsteeckt binnen Roomen een Guibellins edelman, ende vlucht tot Milanen, daer hy verlieft op een weduwe, genaemt Hippolita, die hy heymelijcken trout, wert daer na grootelijc veruolcht om den dootslach, hy valt door raet van Hippolita den Keyser te voet, ende crijcht genade, maer vergheet voorts Hippolita, de welcke den Keyser ooc te voet vallende, ouer Caltan claecht, eyntelijck door beuel des Keysers trouwen malcanderen, ende leuen vredelijck t'samen.
Ten tijden dat gantsch Italien ghedeylt was, in die partijdicheyt van die Guibellins, ende Guelphens, ende den Keyser Coenraet de derden, gheheeten den Guibellin, veruolchden Wolphert Hertoge van Beyeren, om dat hy die partye vande Guelphens fauoriseerden, so wasser tot Roomen een ionc edelman ghenaemt Caltan, die welcke seer dreef die partye vande Gulphens, also hy niet minder erfgenaem en was van zijn ouders crackeel, als van haer goet dat seer groot was, dese Caltan op eenen tijt ghemoetende een Guibellins edelman, heeft met hem twist ghemaeckt, ende na veel woorden hem dootghesteken, maer nae het werck berouden hem de daet, want hy hem so haest niet sach ligghen, ofte hy begoste ouer te dencken wat hy gedaen hadde, ende hoe dat hy oorsake was van zijn eyghen bederffenisse, niettemin makende vande noot een deucht, heeft hy also veel ghelts ghenomen, als hy by een coste crijgen, ende is ghevlucht te Milanen, alwaer daghelijcx gaen wandelende met die edel | |
| |
luyden, hy op een tijt ghemoet heeft een seer schoone weduwe van goeden huyse gheheeten Hippolita, die welcke hy so haest niet ghesien en heeft, oft hy heeft al zijn viericheyt laten vallen, gheuende zijn hert in haren handen gheuangen, dies hy terstont verspiet hebbende waer dat sy woonde, ende waer dat sy te kercke ghinck, so heeft hy daer nimmermeer gefaelgeert daer te comen, niet om Godt te bidden, maer om zijn ooghen te verclaren, ende duysent sotte fantasien ouer hoop te halen, int eynde heeft hy hem verstout, ende soo sy wt die kerck ghinck, heeft hy haer onder den arm genomen, om haer na huys te gheleyden, haer onder wegen zijn liefde met veel woorden ontdeckende, ende biddende te willen medelijden hebben, met een die sonder haer goede gratie niet en wilde noch en coste leuen. Hippolita die alsulcke bootschap niet gewoon en was te hooren, werde heel met gramschap ontsteken, maer aenmerckende die schoonheyt, ende goede gratie vanden Orateur liet die toorn wat sincken, maer willende hem nochtans antwoort gheuen, so het haer betaemde, heeft tot hem gheseyt, dat sy grootelijcx verwondert was van zijn stouticheyt, daer hy noyt yet in haer ghemerckt hadde, om die selfde daer op te fondeeren, ende so hy hem ondervraecht hadde van haer persoon, ende conditie aleer hy dese woordne gebruyckt hadde, so soude hy wel verstaen hebben dat sy niet en was vande ghene die haer delecteeren, int onderhout van die edelluyden, maer alleen in haer hert ghegraneert droech haer ouerleden man, voorts dat hy wel ende wijselijck doen soude, end ehem addresseeren aen die ghene daer hy beter toegang, ende beter onthaelt soude zijn, want hy van haer niet dan een weygheringhe verwachtende was, met dese woorden is sy | |
| |
voor haer deur gecomen, daer sy hem goeden dach segghende in ghegaen is, sonder zijn antwoort te willen hooren, Caltan hem soo alleen vindende en wiste wat doen, dan aleen hem te beclagen vande wreetheyt van zijn Hippolita dien hy dachte te verlaten, blussende die brant als sy eerst beghint, maer in hem seluen daer na ouerdenckende haer schoonheyt ende goede gratie, so dachte hy zijn voornemen te continueeren hem seluen met het gemeenen spreecwoort vertroostende, dat die boom vanden eersten slach niet en valt, ende hoe meerder vyant hoe grooter victorie, so heeft hy dan dagelijcx die ronde gedaen, voorby haer huys, op hope oft hy haer eens inde veynster mochte sien, maer zijn gheluck en was soo goet niet dies hy half desperaet zijnde, hem geaddresseert heeft aen haer Cantenier, haer biddende zijn woort te willen houden, daer by voegende eenige gout clinckende redenen met beloofden van beter, so verre hy tot zijn begeerte quame, Perrina (want alsoo die Camenier heete) seer deuoot zijnde tot Ian Guldemont, heeft hem haer hulpe belooft, dies hy haer een brief ghegheuen heeft, om aen haer Iofvrou te presenteeren, t'welc sy ghedaen heeft, daer by voeghende soo veel redenen ende woorden, als dat Hippolita half door die woorden vanden biref, ende helf door die persuasien van haer Camenier verwonnen zijnde, consent gaf dat hy haer sauonts soude comen spreken, denckt niet dat Perrina traech was om Caltan dese bootschap te brenghen, noch Caltan om daer in te obedieeren, want den auont so haest niet gheuallen en was, ofte hy ghinck na het huys van zijn beminde Hippolita, daer hy van Perrina heymelijck ingelaten is, ende by zijn rebelle vriendinne gheleyt, wat wil ick v veel segghen wat tusschen dese twee | |
| |
gheschiet is, een yeghelijck mach het dencken die het besocht heeft, hoe haest het vier die stoppeln aensteeckt, soo veel ist dat hebbende Caltan, ende Hippolita na veel woorden den anderen in presentie van Perrina ghetrout, sy den gantschen nacht in grooter vreuchden ouergebracht hebben, maer niet langhe en heeft dese blijschap geduert, sonder in meerder droeffenisse te veranderen, wnat die pays ghemaeckt zijnde, tusschen den Keyser, ende den Hertoghe van Beyeren, door het oueruallers vande Guelphens, so heeft die Iustitie, haer macht weder ghecregen hebbende, gheinquireert tegens alle die Guelphens, die yet bedreuen hadden, daer Caltan een vande principaelsten af was, alsoo hy omghebracht hadde, eene die den Keyser in zijn leuen seer aenghenaem was geweest, ende bouen dien te Roomen al ghecondemneert was zijn hooft te verliesen, also dat hy door vreese niet meer by daghe, maerby nachte zijn huysvrou ghinck besoecken, maer zijn vyanden hebben hem so wel bespiet, dat op een auont soo hy meende te gaen besoecken zijn Hippolita, sy hem voor haer deure met haer sessen seer dapperlijck bespronghen hebben, ende hoe wel hy hem vromelijck weerden, soo ghequetst dat hy ter aerden als een doot mensche gestort is, sonder hant ofte vinger te verroeren, daer sy hem in sulcken ghesteltenisse ghelaten hebben. Hippolita dit gerucht, ende haer mans stemme ghehoort hebbende, soo heeft sy die deure open ghedaen om hem te salueeren, maer vont hem so ghewont, ende bebloet dat sy grootelijcx twijfelden, oft hy leuende oft doot was, heeft hem niet te min met hulpe van haer dienaer, ende Camenier op een bedde gedraghen, alwaer sy so grooten rouwe, ende misbaer bedreef, dat so verre Caltan niet weder tot zijn sel- | |
| |
uen ghecomen en ware, sy haer seluen omgebracht soude hebben, maer zijn leuen vernemende, heeft terstont om een expert Churgijn ghesonden, haer bekende, die welcke daer comende het bloet ghestelpt heeft, ende hebbende daer na zijn wonden verbonden, is hy terstont ghedraghen in een huysken van een schamele weduwe door vreese vande Iustitie, het welcke seer wel te passe quam, want hy nauwelijcx achter wt ghedraghen was, ofte die Sargeanten liepen die voor deure op, die hem quamen soecken, hem soeckende bouen ende beneden, niet latende een Koffer ofte Casse sonder die selfde te openen, maer hem niet vindende, sijn sy van daer ghescheyden, niet met haer dragende dan duysent iniurien, ende verwijtinghe die daer vloeyden wt die mont vanden half rasende Hippolita, veel dagen passeerden sonder dat yemant wiste waer dat Caltan ghelogeert was, maer den tijt die alle dingen int openbaer brengt, heeft het selfde ontdeckt, door het wt ende ingaen vande Churgijn, Hippolita die het oor, ende een ooch inde wint hadde, heeft dit vernomen, ende Caltan te kennen ghegheuen, die hem in sulcken noot siende dacht te ghebruycken d'wterste remedie, ende hem seluen te gaen werpen voor die voeten vanden Keyser, willende lieuer eens steruen dan altijt in vreesen te leuen, heeft daerom het selfde aen Hippolita ghecommuniceert, ende oock mede goet doen vinden, maer die meeste swaricheyt was hoe dat hy wt het huys, ende wt die stadt geraken soude, sonder bekent te worden, want hy al verspeit was, eyntelijck hebben sy ghesloten dat die dochter vande weduwe daer hy ghelogeert was, die lang ende frisch van persoone was, smorghens soude gaen tot die Churgijn, ende haer daer en mans cleederen cleeden, also met hem comende, | |
| |
als zijn dienaer, welc habijt Caltan terstont aentrecken soude, ende ander t'dexel van te gaen halen dat hy vergheten hadde, hem te salueeren met een peert dat sy hem soude doen gereet houden buyten die stadt, het welcke looselijcken bedacht zijnde, is noch gheluckigher volbracht, want Caltan onbekent ghepasseert zijnde, voorby die ghene die hem quamen soecken, is wt die stadt geraeckt, ende na Naples daer die Keyser doen ter tijt was, haestich heen gereden. Nauwelijcx en mocht hy wt die stadt zijn, ofte die Iustitie quam hem soecken, maer sy en vonden niet, dan die Barbier, die welcke aen de weduwes pols tasten, sy die crancke grootelijcx makende, also dat sy wederom, alle hoecken ende winckelen doorsocht hebbende, wech gegaen zijn met schanden, Caltan daer en tusschen tot Naples ghecomen zijnde, heeft op een morghenstont den Keyser wt die Misse comende, te voet gheuallen, segghende: Alderdoorluchtichste, ende hoochmoghenste Keyser, is dat het waer is dat die grootste victorie, di eenich Prince vercrijgen can ouer zijn vyanden is, hem zijn gramscha te vergheuen, als hy hem in zijn handen heeft, want hy dat doende, zijn vyant ende hem seluen verwint, soo en twijfele ic niet of v Majesteyt sal dat niet achter wegen laten, onder so veel schoone victorien, die v Majesteyt op zijn vyanden gewonnen heeft, op dese versekeringhe, onuerwinnelijcke Keyser, heb ick my deruen presenteeren, voor die voeten van v Majesteyt, oft om te vercrijghen ghenade, van alle die fauten dien ick bedreuen hebbe, of te steruen door het beuel vanden vroomsten Keyser die daer leeft, siet daer om voor die voeten van v Majesteyt legghen den ongheluckighen Caltan die v Majesteyt heeft doen soecken, door gantsch Italien hem seluen pre- | |
| |
senteerende, om te verwachten alsulcke sententie als v Majesteyt ouer hem gheuen sal, den Keyser verwondert zijnde, van die vromicheyt, ende stout bestaen van Caltau, heeft hem zijn fauten niet alleen vergeuen, maer hem door zijn vromicheyt een van zijn meeste fauoriten ghemaeckt, tot grooten lof van zijn Majesteyt, ende verwonderinghe van zijn Heeren. Caltan hem aldus gefauoriseert vindende van den Keyser, heeft zijn huysvrouwe Hippolita, die hem soo dickwils het leuen ghesalueert heeft, vergheten, sonder haer te laten weten een oft ander, die welcke door veel quade fanasien haer seluen quellende, heeft haer dienaer met brieuen aen Caltan afgeueerdicht, die welcke tot Naples comende wel vont den selfden Caltan, maer niet het selfde hert dat hy te Milanen hadde, want hy gheen werck en maeckten, noch van Hippolita, noch vanden brief, noch vanden bode, die hy weder om sont met een sobere antwoort, die nochtans wel merckte dat hy op een ander plaets vrijdde. Hippolita en hadde so haest niet gehoort het rappoort van die bode, noch oock gelesen die brief van Caltan, oft sy wert terstont merckende zijn ontrouwicheyt, dies sy seer ontstelt wert, niettemin hopende dat die Keyser so goedertieren soude sijn om haer Iustitie t'administreeren, als hy geweest was int vergeuen van die fauten van Caltan, is sy met haer dienaer ende Perrina na Naples getrocken, alwaer comende, heeft sy den Keyser waer ghenomen, so hy na die kercke ghinck, ende hem te voet vallende, heeft aldusdanighe woorden gesproken. Ten is sonder reden niet alderdoorluchtichste Keyser dat v Majesteyt van alle die werelt ghepresen wort, so om die groote victorien, als om die Iustitie die v Majesteyt aen grooten, ende cleynen ad- | |
| |
ministreert, alsoo dat ick niet waerdich soude zijn te leuen, so ick my aen yemant anders, van een van v Majesteyt Hofghesin veronghelijckt vindende, adresseerde, dan aen v Majesteyt, ist dan dat sy straffens waerdich zijn die haer leuen tot verscheyden reysen te leen houden (naest Godt) van yemant ende die selfde in recompentie, het meeste leet vande werelt betoonen, soo is Caltan de ghene die den straf verdient heeft, ende ic die verdienste van zijn leuen gepreserueert te hebben, want hy nu in meerder crediet zijnde by v Majesteyt dan hy was, des hy my met schoone woorden bedrooch, ende ten houwelijck nam, begeert nu een ander te trouwen, het welcke my v Majesteyt ootmoedelijc doet bidden hem te willen dwinghen, zijn belooften te voldoen, want anders die groote vrijheyt die ick hem op zijnen eedt toeghelaten hebbe, soude die Beul zijn van mijn leuen, die Keyser verwondert zijnde van die wijsheyt van Hippolita, ende onghetrouwicheyt van Caltan, heeft terstont om hem gesonden, gaende voorts na die kercke. Caltan die bootschap ontfanghen hebbende, is heel perplecxt na die kerck ghegaen, sorghende dat yemant ouer hem geclaecht hadde, comende dan voor zijn Majesteyt so heeft hem die Keyser met een straf wesen ghevraecht, oft hy die vrou wel kende, hem Hippolita toonende, die daer stont en schreyde, Caltan wel verschrickt sijnde dat hy Hippolita daer sach, antwoorde haer seer wel te kennen, want sy hem zijn leuen beschermt hadde. Doen vraechde hem die Keyser ofte hy haer belooft hadde te trouwen, doen wast dat Caltan hem beswaert vont, niettemin ouerdenckende Hippolitas liefde, ende wat sy voor hem ghedaen hadt, oock mede vreesende die wreede Iustitis vanden Keyser: antwoor- | |
| |
de dat hy haer trou belooft hadde, ende dat hy te vreden was t'selfde te volbrenghen, soo het zijn Majesteyt beliefde, ende zijn alsoo door des Keysers beuel ghetrout, die welcke Caltan om zijn groote stouticheyt, ende vromicheyt met een schoon officie versien heeft, die welcke daer na den Keyser ghetrou blijuende tot inder doot, zijn tijt met genuchten, ende omcinghelt met kinderen, met Hippolita in groote eendrachticheyt ouergebracht heeft.
|
|
Auteursrechtvrij