|
| |
| |
| |
De thiende gheschiedenisse.
Saluagio heeft drie sonen, de oudste gaet na Roomen, trout de weduwe van een Lakencooper, die hy qualijck tracteert, zijn broeders comen om hem te besoecken, sy verbercht die voor haer man in een Verckenscot, daer sy van stanck steruen ende smooren, ende werden alsoo doot zijnde, inden Tyber gheworpen, desghelijck oock den anderen die leuendich was.
Te Marignan, twelck een Dorp is van het Hertochdom van Milanen, meer vermaert door de schoone victorie, die daer wan den Coninc van Vrancrijck Franchoys, die eerste van dien name, teghen den Switsers, dan om zijn groote ofte schoonheyt, daer woonde een goet lantman ghenaemt Saluagio, welcke by zijn huysvrouwe hadde drie sonen van eender dracht, den anderen so ghelijckende, dat die vader ende moeder daer dicwils in faelgeerden, alle drie waren sy bultich, cromlijuich, hebbende schieue mont, ende schieue beenen, bouen dien van so quaden aert, dat niemant vader ofte moeder yet te geual wilden doen, maer altijt luyende ledich sijnde niet en deden dan haer pensen te vullen, d'outste was ghenaemt Liacco, die tweede Sambello, ende die derde Arrigo, die vader gheen middel hebbende, dan hy met zijnen sueren arbeyt en wan, en wist wat doen, dan alleen zijn sonen vermanen tot neersticheyt, dat het niet en behoorde, dat haer vader ende moeder die out waren, haer die cost te voren wonnen, maer dat sy behoorden die handen wt die mou te steken, om haerliens die soo groote moeyten
| |
| |
gehadt hadden om haer op te brengen, van haer arbeyt behoorde te leuen, maer het was al vergheefs, want sy door haer aengewende luyicheyt daer niet toe verstaen en wilden. Ten laetsten Ciacro siende zijn ouders daghelijcx dootelijck arbeyden, heeft medelijden met haer ghecregen, dies hy in haer ende zijns broeders presentie geseyt heeft, dat hy begheerde te vertrecken om zijn auontuer te soecken, ende so verre hy wel raeckten, so soude hy dat haer ontbieden, DAer sy altemael wel mede te vreden waren, sanderen daechs hebbende aenghetrocken zijn beste cleederen, is na Roomen met een weynich ghelts dat hem zijn vader ghegheuen hadde ghegaen, al waer comende heeft hy nae een meester ghesocht, hem daghelijcx vertoonende op een merckt ghenaemt Campo de Fiore, vernachtende in het Gasthuys van S. Rochus. So ist dan gebeurt, dat een wolle laken rooper, die door groote taloursheyt van zijn wijf gheen knecht houden en coste, ende nochtans gheen ontbeeren en mocht, op die plaets ghecomen is, welcke desen Ciacco siende soo gheconterfeyt, dachte zijn gadinghe geuonden te hebben, dies hy hem vraechde, of hy hem die een wolle lakencooper was trouwelijc dienen souden, t'welck hem Ciacco belouende, soo zijnse die coop eens gheworden, ende heeft hem mede thuys geleyt, die vrouwe desen knecht siende dachte wel waerom haer man hem gheuert hadde, dies sy niet een woort en sprack, Ciacco zijn natuer verbijtende begost terstont met soo grooten neersticheyt te dienen, dat men ende wijf haer gheluckich estimeerden, soo een ghetrouwen dienaer gheuonden te hebben, alsoo dat haer coopen, ende vercoopen, schult, ende onschult op hem alleen ruste, niet langhe daer na die laken cooper is ghestoruen, die | |
| |
vrouwe, haer routijt ouerleden zijnde, willende meer aensien die gauen vanden gheest van die schoonheyt des lichaems, bouen dien ghekent hebbende die ghetrouwicheyt van Ciacco, dachte hem tot haren man te nemen, t'welck sy oock volbracht heeft. Ciacco hem meester siende, van het ghenedaer hy te voren knecht af hadde geweest, begost te openbaren, dat hy so langhe verborghen hadde gehouden, zijn huysvrou voor zijn maerte houdende, haer gheen ghelt ofte waer ghelouende, maer ter contrarie haer altijt bekeef, ende oock wel niet goede slaghen te keer ghinck, so verre sy eenighe nieuwe cleederen eyschte, ghelijck sy by haer eerste mans tijden gewent was, dede haer haer oude cleerden wederom samen naeyen, ofte lappen, om welcke saken sy, dat niet gewent zijnde, dickwils knorde, maer Ciacco beweest haer dan wel, ende met sulcke gheuoelende redenen, dat sy Godt danckte dat sy stil sweech, middeler tijt heeft hy aen zijn ouders ende broeders zijn goede fortuyen ouergeschreven, dies sy seer verblijt geweest sijn, ende zijn broeders hebben hem ontboden, dat sy hem meenden cortelijck te comen besoecken. Ciacco die haer niet en begheerde, heeft tot zijn wijf geseyt, hoe dat hy tijdinghe van zijn broeders ghecreghen hadde, die haest daer souden zijn, maer dat sy haer wachten soude zijn broeders in te laten, of te ontfanghen, oft hy soude haer alle die daghen haers leuens, soo tracteeren, dat het haer berouwen soude, niet langhe daer nae Sambello ende Arrigo alleens ghecleet zijnde, zijn tot Roomen ghecomen, vragende na Ciaccos winckel, die haer ghewesen worde, tot zijnen huyse comende, so sadt die vrou inde winckel die haerliens terstont aen haer mans fatsoen kende, soo vraechden sy of Ciacco thuys was, sy ant- | |
| |
woorde neen, dan soo sy hem wilde spreken, sy soudent haer seggen, sy soude die bootschap wel doen, sy seyden sonderling' niet dan wy zijn sijn broeders, die vrou hoe wel sy haer mans ghebodt ghedachtich was, ende zijn boose natuer wel kenden, heeft haer nochtans willecom geheeten, haer inde keucken leydende, om wat te eten, haer alle dinc te kennen gheuende, op dat sy daer in mochten versien, die vrou daer na eens voor die deure gaende, heeft haer man van verre sien comen, dies sy al verbaest binnen gheloopen is, om haer dat te seggen, sy met minder veruaert zijnde, en wisten wat te doen. Int eynde heeft syse in een verckenscot ghebercht, daer daechs te voren die verckens wt ghehaelt waren, Ciacco thuys comende, ende zijn wijf soo verbaest siende, wel Lusca, seyde hy, wat bediet dit, dat ghy dus verbaest sijt, wat hebt ghy bedreuen, sy haer wat vercloeckende, antwoorde, niet met allen, wat soude ick bedreuen hebben? hier quam terstont een man om Godts wille, die de vallende sieckte hadde, ende so hy in mijn teghenwoordicheyt ter aerden storte, so verschoot ic kso seer dat ick noch nauwelijcx tot mijn seluen gecomen ben, Ciacco haer geloouende oft niet, bleef voort thuys, ende is met haer, haer auontmael gedaen hebbende, gaen, slapen, smorgens Ciacco wtgegaen zijnde, so is die vrou gaen sien naer haer mans broeders, die sy alle beyde doot vont, ouermidts de groote stanc ende coude die sy gheleden hadden, men dorf niet vragen oft die vrou verschrickt was, niettemin vanden noot een deucht makende, heeft sy gebeyt tot sauonts, doen heeft sy gheroepen een Fackin, die om ghelt al dede wat men van hem begheerde, tot hem segghende: hier is te nacht een man in mijn huys ghestoruen, wilt ghy inden Tyber dragen, ick sal | |
| |
v wel loonen, die Fackin te vreden zijnde, heeft een groote sack ghehaelt, daer hy een, die die vrouw t het verckenscot ghetrocken hadt, hem eerst wel besien hebbende ingesteken heeft, ende inden Tyber gheworpen, maer wederom comende om zijn ghelt, heeft die vrou tot hem gheseyt, helaes vrient wat toouerye is dit, die man die ghy wech gedraghen hebt is weder hier, ende heeft hem den anderen ghetoont, die Fackin verbaest zijnde en wist wat te dencken, want het hem den seluen scheen te zijn, niettemin heeft die mede inden sack ghesteken, ende inden Tyber geworpen, nauwelijcx was hy twintich stappen vanden Tyber ghegaen, oft hem is Ciacco int ghemoet ghecomen, dies die Fackin God ende alle die duyuels veruloeckende, hem by den cop heeft gheuadt, ende inden Tyber gheworpen segghende, al waert ghy noch thienmael soo boos ende arch als ghy sijt, so sult ghy daer nochtans blijuen, ende is so voorts gegaen om zijn ghelt, t'welck hem die vrou minnelijck ghetelt heeft, bysonder wt hem, haer mans doot daer by verstaende.
|
|
Auteursrechtvrij