Indische Letteren. Jaargang 1

[p. 95]

Noot van de redactie:

Als aanvulling op het voorafgaande drukken wij hieronder het gedicht Makasser van E.R. Duncan Elias (1919) af. Elias, kleinzoon van de bekende musicus en toneelschrijver Hans van de Wall, kwam niet lang na de capitulatie van Japan, in 1945, in Indonesië en werkte daar enige tijd als ambtenaar.

In literair opzicht onderging hij onder andere de invloed van de ‘nuchtere lyriek’ van bijvoorbeeld Greshoff en Du Perron. Hij debuteerde met verzen in het in Jakarta verschijnende tijdschrift Oriëntatie. Ook Makasser werd daarin, in het mei-nummer van 1949, afgedrukt.

Makasser
E.R. Duncan Elias

De zee ligt flauw gerimpeld onder trage winden,
eentonig zingend in de strakke touwen
van kleine zwaarbemande vlerkprauwen,
over het diepblauw dansend als verschoten vlinders.

Nabij de aanlegplaats van de paketboot
wijst als een kindervinger naar een broze zeepbel
de oude vuurtoren naar een lege hemel;
visafval geurt bij iedere windstoot.

Karbouwen worden hulpeloos bijeengedreven
op 't Hogepad - de naam is van de Compagnie -
en een kwartmijl verder bij de Harmonie
glinstert in kleine glazen de jenever.

Temidden der negotie onberoerd
heft sedert anno zestienhonderdéén
het oude fort zijn haveloze steen
in martiale, hoekige contour,

de huizen naar oud vaderlands model
vuilwit in 't onmeedogend middaglicht,
staan - goedig het verweerd gezicht -
te wachten voor hun allerlaatste spel.

Nog draalt in trapportalen, kelderbogen
van een verbleekte faam de ijle glans,
de zeewind suizelt om de hoogste trans
waar in de zon het wasgoed hangt te drogen.