Hymni, ofte Loff-sangen op de Christelijcke feest-dagen

Den xxxvj. Loff-sangh,
In-houdende de Historie, van-de Begravinge onses Heeren I. Christi, beschreven Matth. 27. 57, &c. ende Iohan. 19. 38, &c.

[fol. 33v]

1   S 'Avonds als de Son gingh duycken
In de Zee haar gouden Hoofdt,
IOSEPH tijdigh liet ont-luycken
'Tgeen hy hadd' in't hert gelooft:
En ont-gingh des SATANS fuycken,
Hoe wel 't Volck noch bleeff verdooft.

2   Tot PILATVM seer vry-moedigh
Gingh hy eer den Sabbath quam,
Badt hem om het Licchaam bloedigh'

Van ons' HEER 'tonnoosel Lam:

Dies soo gingh PILATVS spoedigh
En na CHRISTI Doodt vernam.
3   Als hy hadde nu vernomen
CHRISTVS dat gestorven was,
IOSEPH 'tLicchaam heeft becomen,

En nam't van-den Cruyce ras:

In een fijn Doeck sonder schromen
Wondt hy't op het selve pas.
4   In een Nieuw Graff uyt-gehouwen
Van een Steen-rots in-den Hoff,
Daar noyt Mannen ofte Vrouwen

[fol. 34r]

 

Aerd' en wierden ofte stoff,

 

Leyd' hy CHRISTVM met betrouwen:

 

Eeuwigh moet hy hebben loff.

 

5   Noch hoe quam, men moet verconden,

 

NICODEMVS. Die daar braght

 

Specery by d'honderd ponden:

 

(GODES Rijck hy heeft verwacht)

 

Daar zy CHRISTVM inne-wonden

 

Eer hun over-viel den Nacht.

 

6   Voor die Duer met sorgh zy leyden

 

Van het Graff een swaren Steen,

 

Soo de Schriften ons verbreyden,

 

MAGDALENA, en met een

 

Ander Vrouwen die daar beyden,

 

Dit aan-sagen met geween.

 

7   O GODT geeft wy wel bewaren

 

In't hert CHRISTVM onsen HEER.

 

Doet de Sonden in't Graff varen,

 

En begraaftse door u Leer,

 

Dat-se tot des Ziels beswaren

 

Ons doch niet en quellen meer.