Hymni, ofte Loff-sangen op de Christelijcke feest-dagen

Den xxxiv. Loff-sangh,
Daar in onsen Zaligh-maker wordt gestelt als hem selven met de sekerheydt van-de Op-standinge ende de Hemelsche Vruechde vertroostende tegens de Doodt; Daar na met luyder stemme zijnen Geest bevelende in-de handen zijns Vaders, daar op hy van-de Doodt getroffen wordt, ende den Geest geeft. Vyt Luc. 23. 46.

⁺
1   ALs een Hert met Dorst bevangen

+ Op den 42. Psal.

[fol. 32r]

 

 

Hijght na Water-beken koel:

 

Al-soo haack ick niet verlangen

 

Na mijn GODT uyt desen Poel.

 

O mijn Ziel weest wel gerust:

 

Want ghy sult nu uwen lust,

 

Haast sien, en u na dit schreyen

 

In GODTS Paradys vermeyen.

 

 

 

2   Ick en wil niet langer trueren,

 

Off ick schoon 'sDOODTS doncker dal

 

Moet betreden, want zijn dueren

 

Ick gevangen breken sal.

 

Doch eerst selffs ick doodt moet sijn,

 

Om te worden 'sDOODTS Fenyn,

 

Luyd' ick roep nu om te thoonen

 

Mijne cracht hen die my hoonen.

 

3   Ghy en sult u niet meer helen

 

O mijn VADER, en mijn GODT:

 

In u hand' wil ick bevelen

 

Mynen Geest: dit is het slot:

 

Daar met eyndt mijn Lijden groot.

 

Siet daar comt de bleycke DOODT,

 

Die my met haar Pyl sal pramen,

 

En den Hemel op doen; Amen.