Hymni, ofte Loff-sangen op de Christelijcke feest-dagen

[fol. 19v]

In dese twee na-volgende Loff-sangen is begrepen de Historie van't Voet-wasschen, beschreven Iohann. 13. 12, 13, 14. &c.
Den xx. Loff-sangh,

⁺
1   MYn hert o VADER vlieght niet hoogh:
Ootmoedigh oock soo is mijn oogh:
Ick worde gaerne aller knecht,
Geen werck my vallen can te slecht.

2   Mijn Cleed'ren hebb' ick aff-geleydt,
Te dienen elck ick sta bereydt,
Mijn Iongeren haar voeten, siet,
Te wasschen, en verveelt my niet.
3   VVant ick gedaalt ben uyt u schoot
Ten dienst der Menschen kleyn en groot.
Mijn Armoed' en mijn Slaverny
Maackt rijck, en van-de Helle vry.
4   Na 'thoogh en hebb' ick noyt gestaan,
Maar 'tlaege padt al-tijdt gegaan,
Dies GODT my door den Cruys-vvegh smal
Oock heerlijck we'er verhoogen sal.

+ Op den 100. Psal
Christus spreeckt.

[fol. 20r]

 

5   Seght PETRE, waar-om weygert ghy?

 

En stelt u nu soo tegen my?

 

Indien ick u niet wassche reyn,

 

Soo hebt ghy met my niets gemeyn.

 

6   O HEER dat verre van my sy ! ⁺

 

Hooft, Voeten, Handen reyck' ick bly.

 

Neen PETRE, als de Voeten maar ⁺

 

Gewasschen sijn, soo sijt ghy claar.

 

7   VVilt ons dan t'saam HEER suyv'ren voordt,

 

Dat GODT op ons niet blijff gestoort. ⁺

 

Weert met u Bloedt der Sonden stanck;

 

Want wy sijn arme Menschenkranck.

+ Petrus.

+ CHRIS.

+ De Kercke.