De Huisvriend. Nieuwe serie. Jaargang 3

† Koningin Victoria van Engeland.
Met illustratiën.

Hoewel reeds sedert eenigen tijd de berichten omtrent den gezondheidstoestand van Koningin Victoria van Engeland te wenschen overlieten, en zij ook om die reden van haar gewone jaarlijksche reis naar het Zuiden van Frankrijk moest afzien, kwam de tijding van Haar overlijden toch nog onverwacht.

Immers, nog slechts enkele weken geleden inspecteerde de Koningin de uit Zuid-Afrika teruggekeerde troepen, en zelfs werd graaf Roberts nog door H.M. ontvangen. Maar de zoo afwisselende

windsor castle, van de oostzijde gezien.

oorlogsberichten, de slechte gezondheid van keizerin Frederik, de dood van Haren zoon, den hertog van Koburg, en nog enkele zeer treffende sterfgevallen, hebben de krachten der oude vrouw meer ondermijnd dan men wel vermoedde.

Gaarne wijden wij in de kolommen van ‘De Huisvriend’ eenige regels aan de ontslapen vorstin.

De Koningin dan werd den 24sten Mei 1819 geboren, in het Kensington-Paleis te Londen en was de dochter van Eduard hertog van Kent, en Hare Doorluchtige Hoogheid Victoria Maria Louisa, dochter van den hertog van Saksen Coburg-Saalfeld, weduwe van den vorst van Leiningen.

Na hun huwelijk had het jonge paar zich te Amorbach bij Leiningen metterwoon gevestigd, maar toen er uitzicht bestond op de geboorte van een erfgenaam, vond de hertog het raadzaam naar Engeland terug te keeren.

In den vroegen ochtend van den 24sten Mei had de geboorte plaats en een maand later werd de jonge prinses in het Kensington-Paleis gedoopt, waar zij de namen kreeg van Alexandrine Victoria.

De eerste naam werd haar gegeven naar den als peet optredenden keizer van Rusland, en de tweede naar hare moeder.

Toen men haar op twaalfjarigen leeftijd meedeelde, dat zij wellicht eens geroepen zou worden om de Engelsche kroon te dragen, antwoordde zij: ‘Ik wil goed zijn.’ En deze in haar kinderlijke onschuld gedane belofte is zij haar geheele leven door getrouw gebleven.

Met teedere zorg werd prinses Victoria door hare moeder grootgebracht, en onder leiding van den hertog van Northumberland ontving zij onderwijs van de beste leerkrachten die in Engeland te vinden waren. Zij bleef evenwel met haar moeder het Kensington-Paleis bewonen en het was ook daar, dat zij als achttienjarig meisje het eerst als Koningin begroet werd. Aan dit laatste voorval is een aardige herinnering verbonden.

Het was op den 20sten Juni 1837 's nachts om 3 uur, dat koning Willem IV te Windsor overleed. De aartsbisschop van Canterbury en de Lord Chamberlain, die de laatste oogenblikken van 's konings leven aan diens sterfbed hadden doorgebracht, vertrokken onmiddellijk naar Londen en vonden daar 's morgens om 5 uur in Kensington-Palace alles nog in diepe rust. Slechts met moeite konden zij er de bedienden toe overhalen, de nu Koningin geworden prinses te wekken, die hen eindelijk ontving, nadat zij slechts een sjaal over haar nachtgewaad geworpen en een paar pantoffels aan de voeten getrokken had, terwijl heur haren los om haar schouders golfden. Zoo ontving Victoria de eerste hulde als Koningin van het machtigste rijk op aarde!

Bij de eerste woorden der toespraak ‘Your Majesty’ rolden haar de tranen over de wangen, doch met waardigheid en zelfbewustzijn bood zij haar rechterhand tot den handkus. Deze liefelijke bescheidenheid, gepaard met de waardigheid eener Koningin, kenmerkten spoedig het geheele optreden van ‘the most gracious Queen’; zij veroverde weldra de harten harer onderdanen, de harten der geheele wereld.

Den volgenden dag werd prinses Victoria van uit het paleis van St. James officieel tot Koningin van Engeland en Groot-Brittanje uitgeroepen, onder geestdriftige toejuichingen van het volk.

De wensch in de proclamatie uitgedrukt, dat de Voorzienigheid prinses Victoria met lange en gelukkige jaren mocht zegenen, is wel in vervulling gekomen, want onder hare tijdgenooten heeft Koningin Victoria de langdurigste regeering gehad; en wat het geluk betreft, ook dat was in vele opzichten haar deel, want, behalve dat hare regeering zich kenmerkte door verbazingwekkenden voorspoed en bloei, heeft de Koningin haar schoonste levensdagen gevierd sedert zij in het huwelijk trad met prins Albert van Saksen-Coburg, welken zij in 1840 tot prins-gemaal koos, ondanks den tegenstand van zekere politieke partijen en het booze humeur

[p. 117]

dat het Parlement over hare keuze aan den dag legde. Het was in 1836, dat de Koningin haren toekomstigen gemaal, die met zijn vader den hertog van Coburg en zijn broeder prins Ernst een viertal weken in Kensington als gasten van de hertogin van Kent doorbrachten, leerde kennen. De bezwaren tegen het voorgenomen huwelijk der Koningin waren van verschillenden aard, maar zij heeft ze allen weten te overwinnen, zoodat den 10den Februari Haar huwelijk met grooten luister plaats had.

In hetzelfde jaar nog, den 21sten November, werd uit het huwelijk een dochter geboren, de tegenwoordige keizerinweduwe Frederik van Duitschland; een jaar later op den 9den November zag een zoon het levenslicht; toen de prins van Wales en nu sedert enkele dagen koning Albert Edward; na hem volgde prinses Alice, later groothertogin van Hessen. Verdere kinderen, uit het huwelijk der Koningin geboren, zijn: de hertog van Edinburg - later van Saksen-Coburg Gotha - het vorig jaar overleden; prinses Helena, gehuwd met prins Christiaan van Sleeswijk-Holstein; prinses Louise, gehuwd met den

de indische zaal in osborne house; het kasteel waar h.m. overleden is.

markies van Lorne; prins Arthur; prins Leopold, hertog van Albany, overleden 1884, gehuwd met de zuster van onze Koninginmoeder, en prinses Beatrice, weduwe van prins Hendrik van Battenburg.

In 1861 trof der Koningin een gevoelige slag door het overlijden van haren echtgenoot, den prins-gemaal; want met een voorbeeldig en liefhebbend echtgenoot, ging met hem een uitstekend raadsman ten grave.

Bijna ontroostbaar over haar verlies, trok de Koningin zich geheel uit het openbare leven terug, maar na ruim twee jaar zag zij in, dat deze toestand zich niet kon bestendigen, en bezocht zij in het voorjaar van 1864 de bloemententoonstelling te Kensington.

Ook na dien tijd troffen haar vele gevoelige slagen en heeft zij velen van hen, die haar dierbaar waren, ten grave zien dalen.

Overigens is haar leven kalm voorbijgegaan, want het werkelijk aandeel van een Engelschen souverein aan het bestuur van het machtige rijk is tegenwoordig zeer beperkt; en in haar fraaie kasteel te Windsor of haar zomerverblijf te Balmoral heeft zij een vredig, stil bestaan geleid.

De laatste levensjaren der Koningin werden vergald door de treurige Zuid-Afrikaansche quaestie en den daaruit voortgekomen oorlog.

Ook in dezen is waarschijnlijk slechts in naam, maar niet op last der Koningin gehandeld, want men zegt dat zij zelfs zeer tegen dezen noodlottigen strijd was.

De Koningin mocht de sympathie verwerven van al haar onderdanen, de Ieren mogelijk uitgezonderd, en ook buiten haar rijk heeft haar overlijden bij velen groote droefheid verwekt.