eerste plaats te weten, welke eigene snelheid de ballon van
Renard en
Krebs bij die proefnemingen bezat. Die snelheid bedroeg circa 6.5 M. per seconde, een belangrijk grootere dan die, welke
Dupuy de Lôme in 1872 had bereikt. Deze vooruitgang is dan ook ongetwijfeld toe te schrijven niet alleen aan den gunstigen vorm, die aan de ballon was gegeven, maar vooral ook aan de ervaring, welke
Renard en
Krebs hadden opgedaan bij de proeven, welke
Tissandier kort te voren met zijn bestuurbare ballon had genomen. Kortheidshalve zullen wij van deze proeven alleen vermelden, dat
Tissandier hierbij als beweegkracht een electrischen motor had toegepast, waardoor hij in staat was aan de ballon eene eigene snelheid van 4 Meter per seconde te geven. Door den vooruitgang in de electrotechniek hadden
Renard en
Krebs de snelheid van hun ballon tot 6.5 Meter weten op te voeren, zoodat hierbij een besturen mogelijk was, zoolang de windsnelheid beneden dat bedrag bleef. Intusschen blijkt op grond van statistische gegevens omtrent de windsterkte eene snelheid van 6.5 Meter per seconde, welke snelheid meermalen door een geoefend fietser wordt bereikt, op verre na niet voldoende voor de practijk; al te veel dagen toch waait een sterkere wind, waarbij de ballon eenvoudig als een speelbal zou worden meegevoerd. Liefst zou men dan ook eene eigene snelheid van 12.5 Meter per
Fig. 4. het drijvend gebouw waarin het luchtschip van graaf von zeppelin werd opgesteld, gesleept door de stoomboot ‘könig karl’.
seconde aan de ballon willen mededeelen, omdat in dit geval ongeveer 8 van de 10 dagen de windsnelheid dit bedrag niet zou overschrijden. Helaas! zoover is men nog niet, dat bedrag van 12.5 Meter schijnt voorloopig nog tot de illusie te behooren. Want, gesteld dat men deze snelheid, d.w.z. nagenoeg het
dubbele bedrag van wat
Renard en
Krebs hebben verkregen, wilde bereiken, dan zou, aangezien de te verrichten arbeid evenredig is met de 3
de macht der snelheid, de motor onder overigens gelijke omstandigheden een 8-voudigen arbeid moeten verrichten. Vermoedelijk heeft de kapitein
Renard (sinds tot kolonel bevorderd en commandant der Fransche luchtschipperafdeeling te
Chalais-Meudon) om die reden vooral van verdere proefnemingen afgezien en wil hij eerst langs theoretischen weg een gunstiger resultaat constateeren. Wel arbeidt de kolonel
Renard aan een nieuw project en zou reeds eene eigene snelheid van 11 Meter per seconde met de nieuwe ballon ‘Général Meusnier’ te bereiken zijn, door toepassing van een ingenieus uitgedachten gazoline-motor, doch tot daadwerkelijke proeven is het, voor zoover ons bekend, met den ‘Général Meusnier’ nog nooit gekomen.
Een ander aëronaut in Frankrijk, die zich tegenwoordig bezighoudt met het nemen van werkelijke proeven op het gebied der bestuurbaarheid, is de bekende Parijsche sportman de Santos-Dumont, wien de eer toekomt, dat hij in de laatste twee jaren, in Europa althans, de eenige is, die met een bestuurbare ballon opstijgingen heeft verricht. Met zijn ballon, die ook den sigaarvorm vertoont en voor de beweegkracht voorzien was van een bijzonder soort van benzine-motor, wist de Santos-Dumont op 20 September 1898, nadat hij in den Jardin d'Acclimatation was opgestegen, cirkels te beschrijven rond de kabelballon van Lachambre, om daarna koers te zetten naar het Bois de Boulogne, toen wegens eenige averij de luchtschipper, om grootere onheilen te voorkomen, begon te dalen, om kort daarna gelukkig te landen.
Op 13 November 1899 heeft de Santos-Dumont zijne proeven hernieuwd, na aan zijn ballon enkele wijzigingen, zoowel wat vorm als details betreft, te hebben aangebracht. Met deze nieuwe ballon heeft de Santos-Dumont verschillende cirkelvormige banen, o.a. rondom den Eifeltoren afgelegd, om vervolgens op een voorgenomen punt met gunstigen uitslag eene landing uit te voeren.
De vraag rijst hoe groot de eigen snelheid van deze ballon is geweest; doch in de vakliteratuur vindt men dienaangaande geene opgaven; vermoedelijk zal zij dus de snelheid van de ballon van Renard en Krebs wel niet hebben overschreden.
Verlaten wij thans Frankrijk, de bakermat der luchtscheepvaart, om op aëronautisch gebied ook een kijkje te nemen in de overige staten van Europa. In slechts zeer weinig landen legt men zich op de studie van het bestuurbare luchtschip toe. Tegenwoordig maakt Rusland eenigen naam door de proeven, genomen door Dr. Constantin Danilewsky met diens bestuurbare ballon, waarbij de luchtschipper, op een soort van zadel gezeten, de hoogte van de ballon met behulp van jaloezievormige vleugels kan regelen; terwijl verder van Italië valt mede te deelen, dat de Paviaansche professor Giampetro ook een zonderling project heeft uitgedacht.
De eenige mogendheid, die in de laatste jaren niet bij Frankrijk behoeft ten achter te staan, is diens oostelijke nabuur, het op technisch gebied vrij hoogstaande Duitschland. In de allereerste plaats verdient hier vermelding de op 3 November 1897 op het Tempelhoferfeld te Berlijn genomen proef met het bestuurbare luchtschip van David Schwarz uit Agram. Deze ballon was geheel van aluminium vervaardigd en mag zeer zeker een kunstwerk in de aluminiumfabricage genoemd worden, wanneer wij alleen maar bedenken, dat dit enorme gevaarte ter lengte van 41 Meter bij 13 Meter middellijn bestond uit aluminiumplaten, welke door middel van klinkbouten zoodanig op een geraamte waren bevestigd, dat het geheel voldoende dicht was om het voor de vulling benoodigde en zoo uiterst lichte waterstofgas daarin opgesloten te kunnen houden. Ongelukkigerwijs heeft de ingenieur Schwarz, ten gevolge van zijn vroegtijdigen dood, zijn ballon niet zelf kunnen beproeven, maar heeft zijne weduwe de proefneming opgedragen aan een jong technicus Jagels, die zelf van te voren nooit eene opstijging had medegemaakt. Aanvankelijk, zoolang de ballon aan een kabel nabij den grond gehouden werd, functionneerde het geheele ballonorganisme zeer goed; doch toen het luchtschip vrijkwam van zijn banden en met eenige vaart omhoogsteeg, traden zulke misvormingen in, dat niet alleen de riemen van de drijfwielen liepen, waardoor de motor buiten werking trad, maar ook lekkages in het aluminium-omhulsel ontstonden. Dientengevolge dreef de ballon met den wind weg, terwijl tevens het stijgvermogen, ten gevolge van het groote gasverlies, hand over hand afnam, zoodat Jagels tusschen Schöneberg en Wilmersdorf met zijn ballon als het ware ‘neerplofte’ en waarbij hij zich, door tijdig uit het schuitje te springen, aan eene anders wisse verplettering onder het ballongevaarte
wist te onttrekken. Ware Schwarz zelf in leven