Een nieuw Villa-Park: te Bloemendaal.
Door C.S. de Clercq.
Met illustratiën.
Verscholen achter eikenboschjes, bewaakt door grimmige hekken, lag het buitengoed
Duin-en-daal als een Tantalus-kwelling
protestantsche kerk te bloemendaal.
van den natuurlievenden wandelaar. Hij had het Bloemendaalsche bosch doorkruist, in het volgebouwde Park geen bevrediging gevonden en zoekend naar schoonere plekjes was zijn oog gelokt door de zonnige weiden van
Duin-en-daal met zijn vijvers en beken en steile heuvels, waarop donkere dennekruinen wuifden.
De omwonenden noemden de plaats Le Paradon, naar den geheimzinnigen wondertuin uit Zola's roman, want wie er steelsgewijze een blik in had geslagen, werd dagenlang verontrust door de lokkende bekoring van dit verboden plekje, van de romantische trapjespaden die zich verloren in tunnels van groen of opwentelden tegen heuveltoppen, van waar de blik mijlen en mijlen ver over den omtrek kon weiden.
Slechts aan enkele bevoorrechten was het vergund ongestoord van dit schoons te genieten. Naar de opvatting van den eigenaar was dit lustoord niet voor menschen maar voor konijnen geschapen. Met angstige zorg werd gewaakt, dat toch niet één langoor ontsnappen mocht, en natuurliefhebbers barsch verdreven omdat zij de konijnen zouden verontrusten. Want wat zouden de donkere laantjes zijn zonder de wippende witte konijnenstaartjes, waarop te schieten 's menschen hoogste bestemming scheen!
Tot groote voldoening van menschen en dieren bleek het kruit van dezen schutter eindelijk verschoten en moest het buitengoed worden verkocht. Energieke mannen legden er de hand op en openden het voor het publiek.
Dát was een blijde verrassing voor den natuurvriend, want schooner nog dan men zich het buiten gedacht had, vertoonde het zich in werkelijkheid.
De nieuwe eigenaars toonden ondernemingsgeest en verbeeldingskracht te bezitten, want zij lieten mooie, breede klinkerwegen aanleggen, wier richting zoodanig werd gekozen, dat het natuurschoon er nog beter door tot zijn recht komt.
De belooning volgde de wijze daad op den voet: het aangeboden bouwterrein vindt gretig liefhebbers. En thans zijn de konijnenholen verlaten en verrijzen er villa's, op wier witte muren de schaduwen der dennen geestige lijnen teekenen en wier roode daken vroolijk gloeien tusschen het donkergroen der dennekruinen.
Wie uitstapjes maakt in de buurt van het bloemrijke Haarlem vergete Duin-en-daal niet. 't Is het Schwarzwald in duodecimo, maar met iets dat zelfs het Schwarzwald mist: de heerlijke, levenwekkende zeewind, die op de zonnige duinen gestoofd en vervuld van het pittig aroma zijner kruiden en dennen, een eenig longengenot biedt, dat den heelen mensch verfrischt en verjongt. Want de zee is zóó dichtbij, dat men haar ziet van de hooge uitzichtspunten als een bleek blauw lint achter de scherpe toplijnen der duinen, met de zeilen en rookpluimen der schepen die IJmuiden in- en uitvaren, en dat het lied harer branding het dennengeruisch begeleidt.
Anders ook dan in het Schwarzwald staan de dennen hier. Ginds schieten ze op als kerkzuilen, rij aan rij, alle even slank, even recht, even hoog. Maar hier in het duin zijn juist de alleenstaande de schoonste, dat zijn de worstelaars met het harde lot, met den rusteloozen zeewind, die hen beukt en buigt en wringt, die hen de appels uit de haren en de armen van het lijf scheurt, maar hen niet breken kan. Ik houd van die verwrongen reuzen, in wier karaktervolle lijnen een leven van lijden en strijd geschreven staat, van die dichters onder de boomen, in wier wijdgetakte kronen de zon blijft nagloeien te midden van de opstijgende schaduw van den nacht.
bloemendaal. - lentesneeuw.
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd
