De Huisvriend. Nieuwe serie. Jaargang 1

Allerlei.

Alles in een bol van 4 mijl middellijn.

Wij erkennen hoe juist het gezegde is ‘wat is de wereld toch klein’, wanneer wij zien dat alles, menschen, dieren en alles wat op de aarde bestaat, gemakkelijk in een bol zou kunnen van vier mijl middellijn. Het zou inderdaad mogelijk zijn om in een bol van dien omvang de 1500 millioen aardbewoners te huisvesten en ieder nog een vertrek van 1000 kubieke voeten te geven.

Onze denkbeeldige ‘toren van Babel’ zou hooger zijn dan eenig gebouw, dat er ooit is geweest. Het zou zijn als vijf Eiffeltorens op elkaar geplaatst; met andere woorden ons gebouw zou meer dan 1000 M. in de lucht oprijzen.

Zonder twijfel zou zulk een werk groote architectonische moeilijkheden opleveren en uit een practisch oogpunt zal

[p. 88]

het aanbeveling verdienen ons ‘heelal-gebouw’ niet hooger op te trekken dan den Eiffeltoren, zeg tot een goede driehonderd meter. Geen enkel architect kan zulk een huis als zijn werk aan wijzen, want als hij het rechthoekig in plaats van rond maakte, zou hij een oppervlakte gronds noodig hebben grooter dan Londen.

het gezang. Naar een schilderij van R. Collin.
(Paneel uit de nieuwe Opera-Comique te Parijs.)

Maar laten wij ons voorstellen dat het gebouw is gesticht; dan zou het in lengte en breedte meer dan 10.000 M. zijn en 300 M. hoog. In de 100 verdiepingen maken wij 1500.000.000 kamers. Er zullen dan 5 kamers beschikbaar zijn voor ieder gemiddeld gezin en één kamer voor ongehuwden, elk van 1000 kubieke voeten. Wij merken op, dat een wandelingetje van de voor- tot de achterdeur door de hoofdgang ongeveer 2 uren zou eischen. Een wandeling om het huis heen zou acht uren vorderen, en zou zeker wat veel zijn voor iederen zorgzamen huisvader, die voor hij te ruste gaat nog even wil zien of alles in orde is. Een minuut en veertig seconden zou een goede lift behoeven om ons naar het dakkamertje te brengen.

Slechts wanneer wij op de som letten, die zulk een wereldhuis zou kosten, zouden wij de onmogelijkheid beseffen van ons plan; het totaal vereischte bedrag aan bouwkosten alleen zou f1.000 000.000.000 zijn. Het gansche inkomen van de geheele wereld zou hiertoe in tientallen van jaren niet toereikend zijn. Dat deze berekening niet overdreven is, wordt wel het best bewezen door het feit, dat voor ieder vertrek maar op een kostenden prijs van f600 is gerekend.

De waarde van ons bouwkundig experiment zou vertegenwoordigd worden door een zuil van goud met een grondvlak van 30 meter lang en 15 meter breed en ongeveer 100 meter hoog. Maar de kosten van zulk een monument boezemen ons nog minder belang in dan de rente, die het zou moeten opbrengen. Deze zou per jaar bedragen, nog ongerekend de waarde van den grond f 45.000.000.000, dat wil zeggen, iedere tik van de klok f 1500. Iederen dag zouden wij f 125.000.000 noodig hebben; 15000 paarden zouden er noodig zijn om al dat goud, een gewicht van 29.465.000 K.G. voort te trekken.

Het zal dus verstandig zijn het plan nog niet door te voeren, tenzij het vredesplan van den Czaar de diverse schatkisten eerst eens flink aanvult.

Een zoutmeer.

Het meest zouthoudende meer in de wereld is het Urumiameer in Perzië, dat meer dan 1200 meter boven de oppervlakte van de zee ligt. Het bevat 22% zout tegen 8½% in de Doode zee. Het meer is 125 K.M. lang en 30 K.M. breed en zijn noordkust heeft een zoutrand, die in de zon schittert. Geen levend dier kan in dit water leven behalve een klein geleiachtig vischje.

Vrouwen als predikanten.

Een groot getal vrouwen is in onzen tijd als geordende predikanten in de verschillende landen van de Vereenigde Staten werkzaam. In 1851 werd als eerste in dienst gesteld de rev. Lydia Sexton, tot 1890 nam zij haar ambt waar. Antoinette Brown-Blackwell behaalde haar titel aan een theologische school in 1850 en werd als predikant toegelaten in 1853. De Congregatie-kerk heeft op dit oogenblik meer dan dertig vrouwelijke predikanten. De Baptisten hebben niet zooveel vrouwen in dienst als geestelijken, maar in de Baptistenkerken te Chicago, Pittsburg, Kansas, Michigan en Nebraska zijn zij toch in functie. De Presbyteriaansche kerk sluit hen uit; desniettegenstaande zijn er thans 15 vrouwelijke studenten bij de theologische faculteit van het Presbyteriaansche seminarium ingeschreven.

De appel als geneesmiddel.

De appel is zulk een gewone vrucht, dat slechts weinigen haar geneeskrachtige waarde zullen kennen. Ieder behoorde te weten, dat het eten van een appel het best is, wat men kan doen voor men naar bed gaat. Het is een uitnemend voedsel voor de hersenen omdat deze vrucht gemakkelijker verteerbaar is dan elke andere. Zij bevordert de werking van de lever en geeft een gezonden slaap, terwijl zij den mond reinigt. Ook vernietigt zij de overvloedige maagzuren. Naast citroen en sinaasappel is zij het beste tegengift tegen alcohol en opium.