Een gewoonte in Korea.
In Korea is het gewoonte, dat de bruid gedurende den geheelen trouwdag geen woord spreekt. Indien zij ook slechts een kik geeft of een teeken maakt, lacht men haar uit; zelfs moet het zwijgen voortduren, wanneer zij in haar eigen vertrek is gekomen en haar jonge echtgenoot beproeven zou haar door een vleiend woord tot spreken te brengen. Vrouwelijke bedienden liggen op de loer en brengen iedere uiting over, indien de jonggetrouwde dat zou durven, en zouden haar aldus voor altijd haar gezag doen verliezen.
Deze gewoonte wordt met de grootste gestrengheid onder de hoogere klassen gehandhaafd; het kan een week en zelfs maanden duren eer de echtgenoot het stemgeluid zijner vrouw kent en slechts dan nog spreekt zij slechts het allernoodigste. Ten opzichtte van den schoonvader wordt de gewoonte der stilzwijgendheid nog strenger gehandhaafd en durft de schoondochter niet tot hem opzien en hem toespreken.
In Bulgarije moeten de bruiden een maand lang zwijgen, tenzij hun echtgenoot hen toespreekt.
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd