Het ophalen der netten.
Een zeegezicht is altijd een dankbaar onderwerp voor den schilder, hetzij hij de watervlakte weergeeft in volle kalmte en majesteit, terwijl de golven zacht wegvloeien van den horizont, en de zon met haar stralen, leven en kleur over hen uitstort, als zware wolken hun schaduwen werpen op de grauwe, witgekuifde wateren, of wel als de storm de baren wild opzweept, en de zwarte nacht slechts vaneen scheurt om de vurige slangen van het onweer hun geheimzinnigen glans te doen werpen op den woesten strijd der elementen.
Ook de schilder Isabey voelde zich door zulk een onstuimige zee aangetrokken; het is ruw weer, maar de visschers mogen niet rusten, zij hebben de netten uitgeworpen en halen ze nu weer op. Zwaar is de kamp, dien zij te voeren hebben; bitter wordt het schamele stukje brood, dat de vischvangst hen oplevert, door hen verdiend. Wie zou niet wenschen dat goed gevulde netten de wakkere mannen zullen beloonen voor hun moed en volharding?
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd