De Huisvriend. Jaargang 1896

Pantoffelhelden.

Neen, wat men nu gewoonlijk onder den naam van pantoffelhelden verstaat, dat zijn beide hondjes op onze gravure niet precies.

Een pantoffelheld toch is immers een man, die afstand gedaan heeft van zijn rechten als heer der schepping en aan zijn beminnelijke wederhelft de teugels van het bewind laat, die door en naar haar oogen ziet, en zelfs wanneer hij van haar verwijderd is nog den druk schijnt te voelen van haar meer of minder sierlijk pantoffeltje.

Neen, met zulk een dapperen held hebben onze beide vriendjes niets te maken; zij gaan niet gedrukt onder de pantoffel, integendeel zij spelen en sollen er mede. Hoe die pantoffel in deze schuur gekomen is? Verdiepen wij ons maar niet in deze vraag; 't is niet waarschijnlijk, dat de boerin die daar verloren heeft; eerder gelooven wij dat de beide grappenmakers haar van

[p. 25]

binnen gestolen hebben en toen hierheen brachten om er naar hartelust mede te spelen, denkende hun meester een grooten dienst te doen.

Als nu de boer het twijfelachtig voorrecht geniet pantoffelheld te zijn, dan hopen de diertjes dat hij nu wellicht een korte rust zal genieten, omdat zijn vrouw het symbolische teeken van haar macht mist. Maar ach! de pantoffel is, helaas! slechts een zinnebeeld, niets meer. Wanneer onze hondjes in hun hondenwijsheid meenen, dat met den schijn nu ook het wezen verdwenen is voor den armen baas, met wiens lot zij zoo

pantoffelhelden. Naar H. Biedermann-Arendts. (Zie blz. 24.)

begaan zijn, dan vergissen zij zich deerlijk. Nu ja, daar zijn ze dan ook maar honden voor!