De Huisvriend. Jaargang 1894

Het ordelijk kransje van Kien.

Ik kan u niet zeggen waar 't stedeke ligt -

Het is op geen atlas te zien -

Zijn naam werd bekend door een krantenbericht

‘Men meldt ons het volgende uit Kien:’

Daar kwamen de heeren zeer laat uit de soos

En konden niet tellen tot tien.

Dat avondgeplak maakte vreeselijk boos

De vrouwen van orde te Kien.

Zij vormden een kransjen en sloegen er raad:

‘Wij zullen Jandopjes eens zien

Waarom er voor mannen geen orde bestaat,

En wie er hier baas is in Kien!’

Zij schreven eerbiedig den Burgervaêr aan:

‘De soos worde op klokslag van tien

Bij stedelijk voorschrift gesloten voortaan,

Dit vordert het kransje van Kien!’

Vooral is een Hoofd der Gemeente galant,

Dit kon men in casu weer zien:

Het dames-rekest wees hij niet van de hand.

(Zijn vrouw leidde 't kransje van Kien.)

Toen gingen de mannen ‘gehoord het besluit’

Naar huis toe op klokslag van tien;

Toen juichten hun vrouwen: ‘Het plakken heeft uit!

Nu heerscht er weer orde te Kien!’

Daarop gaf het kransjen een feest - 't spreekt van zelf -

De pret was er niet te overzien;

Men dacht aan geen tijd, en... de klok bromde al elf...

Wee, ordelijk kransje van Kien!

B. VAN MEURS.

K.