Aan tafel.
Netjes gaat het niet precies toe, hier aan tafel; men kan wel zien dat die drie - neen vier gasten geheel aan zichzelf zijn overgelaten. De schotel rijstepap, voor klein zusje bestemd, wordt zonder complimenten door een ouder meisje geannexeerd en niet op de fijnste manier geledigd. En men ziet het broer en den hond aan, dat zij vol ongeduld het oogenblik afwachten, dat ook zij er eens van mogen proeven. De kleine meid kijkt met haar lepel in de hand boos en bedroefd tegelijk naar die drie roovers, welke zich niet om haar bekreunen; zij zijn de sterkeren en zij de zwakke. Maar zij heeft een geducht wapen, die kleine guit, en zij zal het gebruiken ook! Zie eens hoe dat mondje dreigend zwelt, hoe die oogen grooter schijnen te worden door de tranen, die er in opkomen. Nog een paar seconden en dan zal zij een keel beginnen op te zetten, die de roovers schrik aanjaagt en moeder uit de keuken naar binnen roept, en dan - dan twijfelen we niet of de kleine meid wordt getroost en de anderen zullen, hun plaats aan tafel moeten ruimen.