De Huisvriend. Jaargang 1893

Avond.
Door H.J. Hana.

Nu smelten blauw en purper, groen en goud,

In 't Westen saâm, waar roze wolkjes zweven;

De zon daalt traag, als laat ze noode 't leven,

En drukt haar scheidenskus op 't dommlend woud.

De lijster fluit zijn lied in 't kreupelhout:

Een psalm van vreê; - der bloemen kelken beven

Van stil genoten sluimerlust, en geven

Hun zoetsten geur, door vochte lucht bedauwd.

Er trillen hymnen in den avondwind,
Als 't schuchter fluistren van een biddend kind, -

En heel de Schepping is één hooge, wijde Tempel,

Waarin Natuur haar Vesperzang begint,
En waar 'k met blijden schroom mijn plaatsje vind:

De laagste plaats... maar toch nog óp den drempel!

April '93.