De Huisvriend. Jaargang 1893

[p. 197]

Een bezoek aan Craig-y-Nos,
Adelina Patti's zomerverblijf.
Met vier Afbeeldingen.

De weg tusschen Londen en Zuid-Wales biedt weinig afwisseling aan, en hij, die met groot verlangen naar het doel van zijn tocht uitziet, zal zich licht beklagen over het eentonige van de landstreek. Daarbij komt dat de trein, als hij eenmaal het oude Hereford met zijn statige kathedraal is voorbijgestoomd, zijn weg neemt langs tal van kleine, onbekende plaatsjes, waar hij telkens onverbiddelijk halt houdt, wat het geduld van den reiziger dikwijls op een zware proef stelt.

Een der laatste stations tusschen Hereford en Swansea is Penwyllt, in welks onmiddellijke nabijheid het kasteel Craig-y-nos, Adelina Patti's zomerverblijf, gelegen is. Niet ten onrechte is de ligging van dit landgoed wijd en zijd vermaard. Tegen de helling van den Night rock, waaraan het zijn naam ontleent, gebouwd, overziet het de geheele omliggende streek, een heerlijk, bergachtig oord, besproeid door tal van welluidend murmelende beekjes. Lachende dalen worden afgewisseld door hooge, dichtbegroeide heuvelen, waartusschen de rivier de Tawe hare schuimende wateren voortstuwt naar de Swanseabaai, vol trots door de bewoners ‘de kleine golf van Napels’ genoemd. Iets primitiefs, iets landelijk eenvoudigs heerscht nog in deze streek, waaraan de bijna alomtegenwoordige toerist eerst in de laatste jaren eenige aandacht is gaan schenken.

De bezoeker, die Craig-y-nos zelf tot het doel van zijn reis maakt, wordt door de vriendelijke chatelaine steeds op de meest hupsche wijze ontvangen. Gastvrij en mild van aard, vinden ook de armen uit den omtrek aan haar deur steeds een ruim onthaal. Het gebouw, dat omgeven wordt door een sierlijk aangelegden

craig-y-nos.

tuin, waarin een schat van geurende bloemen, is van binnen met veel smaak en comfort ingericht. Madame Patti's portier, een goedhartige Duitscher, geleidt den bezoeker eerst door een ruime vestibule naar het salon, dat, met zacht blauw en zilver brocaat behangen en versierd met ontelbare bibelots, waarvan de meeste de een of andere herinnering uit het leven der zangeres opwekken, een allergezelligsten indruk maakt. Een fraai gebeeldhouwde kast in den hoek bevat souvenirs van groote waarde, waaronder een met robijnen bezette armband, haar door koningin Victoria gegeven en een paar lange Romeinsche oorringen, afkomstig van het beroemde echtpaar Mario en Grisi, die zich onder de goede vrienden der diva mochten rekenen. Ook uit de nieuwe wereld, waar Patti zoovele vrienden en bewonderaars heeft verworven, vindt men tal van kostbare souvenirs, o.a. een met diamanten versierden lauwerkrans, waarop de namen van hare geliefkoosde rollen gegraveerd zijn. In een gezellig, klein boudoir, dat door een deur met het salon in gemeenschap staat, vindt men een verzameling aquarellen, die de begaafde vrouw zelve geteekend heeft, benevens verscheidene portretten van aanzienlijke of vorstelijke personen, veelal vergezeld van een handteekening of opschrift, door hen zelven geschreven.

Is er in dit vertrek, evenals in het voorgaande, haast niets dat niet op de een of andere wijze aan haar loopbaan herinnert, uit de biljartzaal en de keurig ingerichte eetzaal is alles verbannen, wat aan haar ver verspreiden roem doet denken. Het kasteel Craig-y-nos is misschien het eenige huis waarin twee biljartzalen gevonden worden, daar er een tweede, de z.g. Fransche kamer, bijgebouwd werd om het prachtige biljart, door Patti op de tentoonstelling van Chicago gekocht, een plaats te kunnen geven. Een groot orchestrion, uit Genève afkomstig, kan alle mogelijke airs, van het lied van Clairette uit ‘La Fille de Madame Angot’ tot den Pelgrimsmarsch uit ‘Tannhäuser’, ten beste geven en wordt altijd opgewonden vóór er aan het biljartspel een begin wordt gemaakt. Terwijl de diva de queue hanteert of de bewegingen van hare tegenpartij gadeslaat, zingt zij, bijna zonder het zelve te weten, de melodieën mee, welke door het instrument worden aangegeven.

Het beroemde Patti-theater, waarover reeds zooveel gesproken en geschreven is, bevindt zich in de onmiddellijke nabijheid van de eet- en biljartzalen, en hier heeft de diva hare buren en vrienden her-

[p. 198]

haaldelijk aangetoond, dat zij, zoo hare stemming haar dit ingeeft, ook als actrice kan schitteren. Dit theater maakt Patti's grootste trots uit. Oorspronkelijk bestemd om haar gasten een aangename afleiding te kunnen bezorgen, nam het plan steeds grootere afmetingen aan, zoodat het eindigde met een gezellige plaats van samenkomst voor de bewoners uit den omtrek van Craig-y-nos te worden. De hoofdingang van het kleine theater is aan de achterzijde van het kasteel en ziet er hoogst eenvoudig uit. Van binnen echter is het niet alleen bijzonder smaakvol ingericht, maar beantwoordt het ook aan al de eischen, aan een schouwburg gesteld. De decoraties zijn in ivoorkleur en bleu électrique en op het gordijn ziet men Patti zelve, Semiramis voorstellende, de toeschouwers op een zegekar tegemoet rijden. De zaal wordt electrisch verlicht en de vloer, die amphitheatersgewijze naar het tooneel afhelt, kan hiermee

craig-y-nos: de serre.

op een gelijke hoogte gebrachtworden; als Patti hare bezoekers op een dansje onthalen wil, geschiedt dit, waardoor het theater in een balzaal herschapen wordt.

Soms treedt zij hier met hare vrienden ook in een pantomime op, en dat haar gebarenspel uiterst sprekend en levendig is behoeft geen betoog. Zij, die haar geïmproviseerden dialoog met Mr. Terris gehoord hebben, welken zij bij gelegenheid van de feesten, den voorlaatsten zomer op Craig-y-nos gegeven, voordroeg, zullen hem niet licht vergeten.

Madame Patti toont zich steeds een groote liefhebster van dieren. Een klein hondje, met een glanzend, goudgeel vachtje, en een paar ondeugende oogen volgt zijn meesteres als hare schaduw, en slaat al hare bewegingen met de grootste aandacht gade. Het is een geschenk van een harer vrienden uit Mexico. De papegaaien, die zij uit New-York heeft meegenomen, verheffen vaak hunne schorre stemmen als zij haar gezang hooren en trachten hare loopjes en trillers, nog verfraaid door wonderlijke fiorituren van eigen vinding, na te bootsen.

Patti is steeds bereid haar boek met handschriften te vertoonen, dat ook werkelijk merkwaardig is in zijn soort door het groote aantal celebriteiten die er, op verzoek der artiste, hun naam in hebben neergezet. Niemann, de groote Duitsche tenorzanger, wiens onvergetelijke vertolking van Lohengrin en Tannhäuser geheel Europa in verrukking bracht, zet hier in een aardig gelukt gedichtje Patti aan in een van Wagner's opera's op te treden en eindigt met de woorden: ‘Elsa-Patti, ich liebe dich’. Hans Richter noemt haar zijn ‘Meister-Sängerin’. Christine Nilsson verklaart de meeste vriendschap en achting voor haar te gevoelen. Verdi schreef op de vraag wie hij voor de grootste zangeres der wereld hield: ‘La première Patti; la seconde Patti; la troisième Patti;’ en toen hij haar in zijn geliefkoosde opera ‘Rigoletto’ gehoord had, zond hij haar een kaartje met het opschrift: A mia unica e vera Gilda.’

Meer nog dan aan de talrijke souvenirs van latere dagen, waarvan ik reeds gewaagde, is zij gehecht aan die uit hare kindsheid. Ook van deze bezit zij een groote collectie, want hare ouders en onderwijzers waren er steeds op uit het ‘wonderkind’ met speelgoed en andere fraaiheden te beloonen. Als een aandenken aan den dag, waarop zij als prima donna van zeven jaar voor het eerst een aria in het publiek zong, wordt de fraai uitgedoste pop, welke zij bij die gelegenheid kreeg, door haar als een reliek bewaard, niettegenstaande deze veroorzaakte, dat zij het slot van de aria geheel wegliet, want, plotseling onder de toehoorders een speelmakkertje gewaar wordende, brak zij eensklaps haar gezang af om het met haar doordringend kinderstemmetje toe te roepen ‘dat zij toch zoo'n mooie pop had gekregen, zij zou haar dadelijk laten zien.’

Tot hare oudste herinneringen behoort het bezoek van Mario en Grisi aan New-York, waar hun komst met koortsachtig verlangen tegemoet werd gezien, reeds vele maanden voordat hun optreden met zekerheid door de affiches werd vermeld. Adelina had al haar zakgeld opgespaard met het doel de koningin der zangeressen, van wie hare moeder haar reeds zooveel had verteld, een bouquet camelia's te kunnen brengen. Toen eindelijk de dag kwam waarop Mario en Grisi voor het eerst met schitterend succes voor het New-Yorksch publiek waren opgetre-

[p. 199]

den en zij zich na afloop van de voorstelling in een der vertrekken van het operagebouw hadden teruggetrokken, waar zij weldra omringd waren door vrienden en bewonderaars, trad ook de kleine Adelina binnen. Vervuld van eerbiedige bewondering voor de heldin van den avond, naderde zij deze en reikte haar de bloemen over, met een bijna onhoorbaar stemmetje een gelukwensch stamelend.

Een vriendelijk antwoord of een enkel woord van dank had haar de wereld te rijk gemaakt, doch Grisi, die door lichamelijke en geestelijke inspanning oververmoeid was, weerde hare kleine bewonderaarster zacht van zich af en fluisterde: ‘Nu niet, lief kind, nu niet.’ De tranen sprongen het kind in de oogen en haastig wilde zij het vertrek verlaten, doch Mario, die het tooneeltje had gadegeslagen, riep haar terug en beloofde haar de camelia's als een souvenir aan de kleine Lina te zullen bewaren.

Op zestienjarigen leeftijd trad Adelina Patti voor het eerst als operazangeres in de academie voor muziek te New-York

craig-y-nos: de schouwburg.

op, en een halfjaar later begaf ‘la petite feé sortant d'un oeuf enchanté’ zich naar Londen, om daar als Amina in de Sonnambula een succès fou te behalen. De habitué's van Covent-Garden hadden voor de onbekende Patti bij haar eerste verschijnen slechts een koele ontvangst over, doch hare heerlijke stem en uitstekende actie wisten de stemming spoedig te doen overslaan, en na afloop van de eerste acte was de opgetogenheid algemeen. Na nog herhaaldelijk in Londen te zijn opgetreden bezocht zij beurtelings al de Europeesche hoofdsteden, en nergens was de bijval minder groot dan in Covent Garden het geval was geweest. Haar repertoire breidde zich meer en meer uit, en telkens wanneer zij weer in een nieuwe rol optrad ontdekte men weer nieuwe schoonheden in haar talent.

Sedert haar eerste optreden zijn er tal van zangeressen op het tooneel verschenen en weer verdwenen, maar Adelina Patti heeft het hooge standpunt, dat zij bereikt heeft, weten te behouden en treedt nog steeds op voor even eivolle zalen en even enthousiastische toeschouwers als in de dagen van weleer.