De Huisvriend. Jaargang 1893

Aan de bruid.

Nu wordt de Bruidskrans u een kroon, -

De sluier, om u heen geweven
Door Moeders hand, met heilig beven,

Maakt nu uw schoonheid dúbbel schoon!

Bekoorlijk siert die tooi uw leden,

Uw ziel juicht met een stillen lach:

Blij was 't ontwaken dezen dag,

En onvergeetlijk blijft u 't heden.

Om ú is al die bloemenpraal,

Die 't zonlicht koestert met zijn glansen;
Om ú zijn al die frissche kransen,

Gevlochten langs den wand der zaal;

Om ú moet, als de dag zal dalen,

Dat kunstlicht fonklen, wijd in 't rond;

Om ú, bij 't klinken der bokalen,
Zal dan het schittrend vuurwerk stralen,

Dat elders schaars een weergâ vond;

Om ú die stoet van magen, vrinden,

Die disch, dat bal, dat feestgeluid, -

Welhaast gaat ge u in d' echt verbinden:

Dees blijde dag groet u als Bruid!

De vreugd doet thans aan ieders lippen,
Bij scherts en lach, een naam ontglippen,

Dit uur voor 't eerst door u gehoord,

En die u telkens meer bekoort.

Welhaast zult ge op den weg van 't leven

Niet onverzeld uw voetpad gaan,

Want hij zal aan uw zijde staan,

Dien ge alles - álles - hebt gegeven:
Uw woord en trouw - uw hart en hand,

Uw ziel en zin zijn hem verpand! -

Wèl moge uw hart van blijdschap beven,

Al spreekt uw mond de vreugd niet uit,

Die 't plechtig heden in zich sluit. -

Wees rijk gezegend, jonge Bruid!

H.V.