De Huisvriend. Jaargang 1892

Verboden vermaak.

Zij heeft eindelijk den weg gevonden naar Oom's bibliotheek, de zestienjarige Minette; t'huis werd zij streng opgevoed. Vader en moeder zijn van oordeel

[p. 296]

dat boeken - vooral romans - voor meisjes overbodige weelde en ijdelheid zijn. Het kookboek, ziedaar de meest geschikte lectuur voor een meisje, dat de school verlaten heeft; maar Minette heeft wel eens gehoord, dat er nog andere boeken in de wereld bestaan, die wel wat amusanter zijn dan de lievelingslectuur van moederlief. Nu is zij gelogeerd bij oom en tante; oom is leeraar aan een H.B.S., en toen hij en zijn vrouw, na veel moeite, de toestemming verkregen hun aardig nichtje eens tot logée te hebben, werd hun op het hart gedrukt haar toch vooral niet toe te laten in de boekenkamer.

Maar ouderdom schikt, jeugd beschikt!

Minette had het zich nu eenmaal in het hoofd gezet eens te weten, wat die gevaarlijke boeken toch wel voor aantrekkelijks bevatten; en zij zocht van af den eersten dag naar een geschikte gelegenheid om haar doel te bereiken. En het oogenblik kwam; oom was naar de school, tante maakte een noodzakelijke visite en nichtje verklaarde gaarne t'huis te blijven, om een paar sterren van haar bedsprei te haken en een paar recepten uit tante's keukenboek over te schrijven. Maar nauwelijks waren oom en tante de deur uit, of Minette liet sprei en recepten in den steek en sloop naar oom's studeerkamer. Wat een rijkdom, wat een overvloed, wat een keuze, bedwelmend, overstelpend!

Wat zal zij nu kiezen? Zij gaat het trapje op, neemt een boek op den tast uit de rijk voorziene rekken, en reeds bij de eerste bladzijden is zij geboeid, betooverd.

Wat voor boek is 't, dat haar tijd en plaats doet vergeten, dat haar gevangen houdt met onzichtbare banden? Misschien gevaarlijk gift, dat haar ziel langzaam indrinkt, dat haar leven eenmaal zal bederven. Aan wie dan de schuld? Aan het jonge meisje, dat met het vuur der jeugd en de aangeboren zucht tot verboden vermaak, zich zonder oordeel des onderscheids op de rijpe en groene vruchten des geestes werpt, of wel de onverstandige ouders, die door hun verkeerd begrepen strengheid veel meer kwaad doen dan zij vermoeden, terwijl oordeelkundige toegevendheid en verstandige raad, aan het genot den prikkel van het verbodene ontnemen en vooral het onervaren meisje niet aan haar zelf zouden overlaten in de zoo moeilijke en gevaarlijke keuze van haar eersten roman.