De Huisvriend. Jaargang 1892

Onder vrienden.

Onder vrienden ziet men zoo nauw niet: het bakkertje, die zijn heerlijke beschuiten, pasteitjes, krakelingen en wat ook al, naar de klanten van zijn meester moet rondbrengen, ontmoet een vriendje, wiens uiterlijk een schril contrast vormt met het zijne; want ons bakkersgezelletje is in smetteloos wit heel smakelijk gekleed, maar de vriend is schoorsteenveger van beroep en bijgevolg zoo zwart als het roet waarin hij werkt; alleen het wit zijner oogen en tanden schittert tusschen al dat zwart.

Maar toch zijn de vriendjes op een besten voet; zij hebben mekaar in lang niet gezien, de boodschappen worden voor een poos vergeten, de zwarte werpt zijn groezelige instrumenten op straat, de witte

[p. 212]

zet zijn mand voorzichtig op het trottoir. 't Duurt niet lang of de magen, onverschillig of zij door zwart of wit bedekt zijn, beginnen te jeuken, en onze zwarte wil den kostbaren mand van zijn kameraad eens onderzoeken. Deze weert hem af, hij mocht het smettelooze wit eens besmeuren, maar er is niets tegen dat hij hem eens laat proeven van zijn schat, en om hem een goed voorbeeld te geven, neemt hij ook een krakelingetje, dan nog een - en nog een... nu, de klanten zullen het ondervinden dat de zwarte en witte vrienden elkander ontmoet hebben!