Zonsondergang.
Een heerlijke avond!
Daar in het verschiet is de zon zoo juist in een gouden glorie verdwenen, den westelijken hemel achterlatend in een schitterende weelde van kleuren. Geen tint, die zich beweegt op de kleurenladder, reikende van het vurigste rood tot het diepste blauw, is door haar vergeten: roodgoud, oranjegeel, zeegroen, violet, lila, vergeetmijnietjes-blauw. Het water neemt den weerschijn van dien onuitsprekelijken rijkdom aan, het tooit zich met de glanzen van paarlemoer, robijn en amethyst. De wilgen aan den waterkant worden door een geheimzinnig, tooverachtig waas overtogen; het landschap, op een somberen dag alledaagsch en gewoon, ontvangt van het licht een idealen gloed, die het veredelt en verheerlijkt.
De schilder heeft het geheim der natuur afgezien en ons hier een tafereel geschonken, waarvan de gravure slechts een flauw denkbeeld kan geven, zoo vol droomerige bekoorlijkheid als wij slechts enkele malen op schoone zomeravonden te genieten ontvangen.
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd