De Huisvriend. Jaargang 1891

Johannes Bosboom.

Het echtpaar Bosboom-Toussaint is niet meer. Na vijf jaren is de geniale schilder zijn niet minder talentvolle echtgenoot in het graf gevolgd. Zelden zag men een verbintenis, waarbij van beide kanten zooveel roem en kunst als huwelijksgiften werden ingebracht en die door onderlinge liefde en innige sympathie nog versterkt werd.

Het huwelijk tusschen die twee beroemde menschen was dan ook zoo gelukkig als maar zelden een huwelijk gelukkig en eendrachtig zijn kan, en na den dood der vrouw, die hem zoo wist te bezielen en die hij in haar zwakte met zooveel teedere zorg placht te omringen, verdween de levenslust van den anders zoo opgewekten man; hij begon te sukkelen, totdat den 14den September een ernstiger ongesteldheid plotseling een einde maakte aan zijn eervolle loopbaan.

Johannes Bosboom werd den 18den Februari 1817 geboren en ontving zijn eerste opleiding bij den heer B.J. van Hove. In het begin droeg zijn werk nog vele sporen van die eerste opleiding, doch langzamerhand brak zijn sterk sprekende persoonlijkheid zich een eigen weg en wist hij de impressiën, welke

[p. 427]

zijn kunstenaarsziel ontving, door machtige lijnen en harmonische kleuren te vertolken. Bosboom was de kerkschilder bij uitnemendheid; hoewel hij vóór alles colorist was, verwaarloosde hij ook de teekening niet; aan alles wat hij schilderde, wist hij echter een eigenaardige bekoorlijkheid te geven, door het meest alledaagsche een ideale tint te verleenen, zooals slechts den echten kunstenaar mogelijk is; en kunstenaar was Bosboom vóór alles.

Zijn talent werd ook algemeen erkend; de vertegenwoordigers der oudere en nieuwere richting bewonderden om strijd zijn werken. Vele onderscheidingen vielen hem ten deel; ridderorden, eerelidmaatschappen en medailles beloonden zijn talent en zijn onvermoeiden ijver. Onze gravure stelt een zijner beste schilderstukken - de kerk van Edam - voor, waarvan het oorspronkelijke zich in het Rijksmuseum te Amsterdam bevindt.

Door zijn eenvoud en diep gevoel wist Bosboom zich bij allen, die met hem in aanraking kwamen, bemind te maken; door niemand echter is hij hooger geacht en meer liefgehad dan door de groote schrijfster, wier roem hij deelde en die hij op zijn beurt, door haar zijn naam te geven, op nog hooger voetstuk verhief.