dat geheel buiten den weg ligt. Hoe zal men zulk een gevaarte kunnen brengen in het hartje van Oost-Afrika en het daar doen drijven?
De koene Afrika-reiziger en Duitsch rijkscommissaris van die streek, Wissmann, heeft er een zeer vernuftig middel op gevonden om het Victoria Nyanza-meer van een stoomboot te voorzien.
In de fabriek van Janssen en Schmilinsky, te Hamburg, deed hij een stoomboot bouwen, die uit elkander kan genomen worden; de verschillende stukken werden daarna geladen op het eveneens nieuw gebouwde stoomschip ‘Emin’ dat den 9 Mei Hamburg verliet om de reis naar Afrika te ondernemen.
Het gezamenlijke gewicht van den ‘Hermann von Wissmann’ - zoo zal
de nieuwe stoomboot op het nyanza-meer.
dit vaartuig genoemd worden - bedraagt 85000 Kilo. Om dit vrachtje van de zee naar Nyanza te vervoeren, zijn er minstens 3600 dragers noodig, die per dag 40 penningen (24 ct.) loon ontvangen. De landreis duurt de kleinigheid van 4 à 5 maanden. De transportkosten zullen dus op 200,000 M. - d.i.
f 120,000 - niet te hoog gerekend zijn.
Het geheel uit Duitsch staal gebouwde schip is 26 Meter lang, 5 Meter breed; de hoogte van het dek tot de kiel bedraagt 2.6 M., de diepgang 1.6 tot 2 M. De stoomboot zal zes, door wanden geheel van elkander gescheiden, afdeelingen verkrijgen. Ingeval het personen moet vervoeren, kan het 6 blanken en 50 zwarten als passagiers opnemen. De machine bestaat uit twee cylinders van 120 paardekracht; de vaartsnelheid bedraagt 8.5 knoopen = 15.7 Kilometer in het uur; houtvoorraad kan voor 72 uur, niet onderbroken vaart, opgenomen worden. Zeilen kunnen de stoomkracht bijstaan, zoo noodig zelfs vervangen. Als begeleiders gaan van Europa uit mede: de kapitein, Prager genaamd, de constructeur, twee timmerlieden en drie machinisten. De aan boord aanwezige machine voor electrische verlichting zal den zwarten bewoners van Victoria Nyanza nog menige nachtelijke verrassing bereiden.
Zonder twijfel kan deze stoomboot op het Nyanza-meer het beschavingswerk in Oost-Afrika zeer bevorderen; een merkwaardige bijzonderheid is het zeker ook, dat de kosten van bouw en transport geheel door private bijdragen zijn bestreden geworden, en grootendeels allen te danken zijn aan de sympathie, welke Hermann von Wiszmann voor zijn streven bij de rijke Duitsche kapitalisten wist op te wekken.