De Huisvriend. Jaargang 1891

Een briefschrijver in Tunis.

Te kunnen schrijven is zeker een groot voorrecht. Dit waardeert niemand zoozeer als degene die zulk een voorrecht missen moet. In de Oostersche landen zijn er velen, die in dit geval verkeeren, en toch, zij voelen als andere menschenkinderen, ook de noodzakelijkheid om somtijds op een afstand hun gedachten aan anderen kenbaar te maken.

In deze behoefte wordt voorzien door openbare briefschrijvers; daar zijn er van alle soorten, die zich goed laten betalen, en die het op een koopje doen. De eersten bewijzen hun diensten aan de hoogere standen, de anderen moeten zich met het mindere volk tevreden stellen.

Bij zoo'n deftigen briefschrijver gaat het er chic toe; zie hem maar eens met zijn welgedane gestalte, zijn fraai kleed, zijn witte tulband. Hij zit op een kostbaar tapijt, een met paarlemoer geïncrusteerd kastje staat naast hem. Hij ontvangt ook aristocratisch bezoek; die schoone dame is de vrouw van een hooggeplaatst beambte van het Marokkaansche hof; zij is met de oude negerin, haar trouwe voedster, na lang dralen er toe overgegaan, den briefschrijver op te zoeken, en hem op te dragen den belangrijken brief te schrijven, aan wie....?

Ja, als wij de oude negerin verstaan konden, die, terwijl haar meesteres met echt oostersche kalmte er bij zit, de zaak met den grootsten omhaal van woorden aan den briefschrijver uitlegt, dan zouden wij zeker veel wijzer zijn.

De secretaris hoort haar luid gebabbel, maar dit belet hem niet voorloopig aan zijn brief te beginnen; hij schrijft het voornaamste wat hij uit die zee van woorden kan opvisschen, en dat hem 't belangrijkste voorkomt.

Als hij een inlichting noodig heeft, vraagt hij die bij voorkeur aan de meesteres en niet aan de dienares.

Zij heeft een bouquetje in de hand, misschien is dat bestemd om bij den brief gevoegd te worden.

Dit maakt ons nog nieuwsgieriger naar den inhoud van den gewichtigen brief, maar... het briefgeheim is heilig, en daarvan zal niemand zeker beter overtuigd zijn dan de briefschrijver zelf; anders zou er gevaar zijn dat zijn standje verliep.