Versche aanvoer.
Veel valt er bij nevensstaande gravure naar een der beste schilderijen van onzen landgenoot Blommers niet te zeggen, - wat wij haar evenwel veeleer als een verdienste dan als een gebrek toerekenen. Hoe minder ‘tekst en uitleg’ een voortbrengsel der beeldende kunst vereischt, hoe beter het aan zijne bestemming voldoet: onmiddellijk door het oog tot het hart te spreken, - den beschouwer aanstonds te verplaatsen in de wereld, die de kunstenaar met zijn artistieken blik gezien en weergegeven heeft. En aan dien eisch, het spontane van den gewilden indruk, voldoet de meesterlijke teekening van onzen Blommers in alle opzichten. Zoodra gij de plaat ziet, niet waar? zijt gij op eens aan 't zeestrand, te Scheveningen, te Katwijk, of waar dan ook, hoort ge er de golfjes van het kalme water kabbelen, en ziet ge de schittering van het door de zon bestraalde zand. De hemel welft haar wazig blauw boven de onmetelijke vlakte, en scherp steken tegen lucht en water de lijnen der visscherspink af, die zoo pas het anker heeft uitgeworpen en gereed ligt om den ‘verschen aanvoer’ te lossen. De vrouwen uit het dorp zijn druk in de weer om het kostelijk zeebanket in manden en mandjes over te laden, soort bij soort, en de vermoedelijke opbrengst der vangst met elkaar te bespreken. Vooral het groepje aan de linkerhand houdt eene drukke beraadslaging, waarbij misschien nog wel andere onderwerpen dan de vischnegotie ter sprake komen. Inmiddels is het manvolk reeds bezig de schuit een voorloopige reiniging te doen ondergaan, om vervolgens na den nachtelijken arbeid een behoorlijke en welverdiende rust te nemen. De zorgvuldige nauwgezetheid, we zouden, om zekere redenen, bijna zeggen de ouderwetsche nauwgezetheid, waarmede dit alles tot in de kleinste détails bestudeerd en geteekend is, verleent aan Blommers' strandgezicht iets onweerstaanbaar bekoorlijks.