Het nieuwe oudheidkundig museum ‘Het Steen’, te Antwerpen.
Trouwe bezoekers der Amsterdamsche schilderijententoonstellingen van vroeger jaren herinneren zich voorzeker nog steeds met onverflauwd genot een kunstwerk van den Dordrechtschen schilder Van Trigt, waarop een strafoefening in den Geuzentijd binnen de muren der gevangenis ‘Het Steen’ te Antwerpen werd voorgesteld. Binnen de muren is eigenlijk niet juist; de beschouwer krijgt slechts den buitenomtrek der beruchte strafplaats te zien, terwijl daar binnen een executie plaats heeft, getuige het donkerroode menschenbloed, dat door een goot uit een der muren naar buiten sijpelt. Daar rondom heen staan een aantal toevallig voorbijkomende Antwerpenaars, lieden van allerlei rang en stand: werkvolk en geestelijken, pages en soldaten, oude vrouwen en schuchtere meisjes, - en op elks gelaat brengt de roode bloedstroom een eigenaardige uitdrukking teweeg, van schrik, van verbeten woede, van voldane wraakzucht, van lijdelijke onverschilligheid, en nog veel meer. Het geheele tafreel, zoowel de sporen der terechtstelling als de gewaarwordingen der omstanders, maakt op den beschouwer van Van Trigts schilderij een overweldigenden, onuitwischbaren indruk.
Thans is ‘het Steen’ van bestemming veranderd: de voormalige gevangenis werd in een oudheidkundig museum herschapen en als zoodanig onlangs met veel plechtigheid ingewijd, te midden der tallooze feestelijkheden van de Antwerpsche kermis. Het oude, eerwaardige gedenkteeken uit een veelbewogen verleden is thans geheel gerestaureerd en vernieuwd; en hetzelfde sombere gebouw, dat eertijds zoo menig slachtoffer zag kwijnen en bezwijken, draagt thans door zijne sierlijke en smaakvolle vormen grootelijks bij tot verfraaiing van den omtrek. Zoo veranderen de tijden - en de gebouwen mèt hen!