De Huisvriend. Jaargang 1890

Venetiaansche achterbuurt.

Italië is bij uitnemendheid het land der contrasten, zoowel wat de toestanden der bevolking als den aanblik der steden betreft. Niet overal is de tegenstelling tusschen armoede en rijkdom, tusschen overdaad en gebrek, zoo schril en snijdend als in de schaduw der paleizen van Venetië en Napels, van Genua en Florence. Hier houdt binnen de wit marmeren muren van de heerlijke bouwgewrochten der renaissance de fabelachtigste weelde hare feesten en maaltijden, - en ginds, op luttel schreden afstands, sleept in een vunzige stulp, verstoken van al wat het leven zoet en schoon maakt, het gebrek zijn ellendig bestaan voort van den eenen dag tot den anderen. De uitersten raken elkaar hier van zeer nabij.

In Venetië, de stad der paleizen en lagunen, valt dit contrast wellicht meer dan ergens elders in het oog. De bewonderende aandacht van den vreemdeling

[p. 461]

venetiaansche achterbuurt. Naar J.M. ten Kate Mzn. (Zie blz. 460.)

[p. 462]

wordt er onweerstaanbaar geboeid door gansche rijen trotsche, verblindend schoone kasteelen, waarin de Venetiaansche adel zijn zetel heeft gevestigd; maar diezelfde vreemdeling blikt straks met onverholen weemoed op het jammerlijk voorkomen van de verblijven der armoede in buurten, die onmiddellijk aan deze vorstelijke wijken grenzen. In zulk een Venetiaansche achterbuurt geeft de kunstvaardige hand van onzen talentvollen landgenoot J.M. ten Kate ons een belangwekkend kijkje: de huizen, de bewoners en de eigenaardige stoffeering, alles is hier in alle opzichten naar het leven geteekend. Vrouwen die haar waschgoed gaan spoelen, houden een vertrouwelijk buurpraatje; anderen poozen van den arbeid en trachten nu en dan een woord van het gesprek op te vangen; een bloemenmeisje schikt hare koopwaar op het tafeltje, een scharenslijper onderhandelt op den achtergrond met een paar klanten, - het is in één woord een hoekje uit een echte Venetiaansche volksbuurt, waarbij zelfs de traditioneele duiven niet ontbreken. Men ziet met een oogopslag, dat hier het rijk der ‘kleyne luyden’ is, - maar tóch ligt er over de geheele omgeving zeker cachet van oorspronkelijkheid, dat den Italiaanschen steden in het algemeen en Venetië in het bijzonder eigen is.