De Huisvriend. Jaargang 1890

[p. 401]

huiswaarts op 't meer. Naar Boucher. (Zie blz. 402.)

[p. 402]

Huiswaarts op 't meer.

De wind jaagt zelfs geen rimpel over 't nat,
En heeft nauw kracht genoeg om 't dorrend blad
Te dompelen als in een zilvren bad

Met gouden glansen,

Die 't watervlak weerspiegelt van omhoog,
Waar de avondzon, in haar scharlaken boog,
Vol majesteit weer statig westwaarts toog

Aan 's hemels transen...

't Is stil alom. Alleen het riemgeplas
Der volle schuit, die langs het oevergras
Op 't water zweeft, alsof ze een vogel was,

Weerklinkt in 't ronde, -

Totdat in 't eind de blinde visscherman,
Wiens fluitspel vaak zijn nacht verheldren kan,
Een danktoon mengt in 't plechtig zwijgen van

Deze avondstonde...

October, '90.

H.V.