De Huisvriend. Jaargang 1890

Echos uit de modewereld,
door Coquette.

Deze drie staande figuren zullen een ieder ongetwijfeld bevallen. Voor de aanstaande warme dagen, die wij nog alle recht en reden hebben van dezen zomer te verwachten, (ook al regent het nu dat het giet) is de figuur links het meest doeltreffend gekleed. Het is een wit kostuum van mousseline, foulard of satinet met ruim lijf, gegarneerd met een matrozenkraag van gestreepte stof; dezelfde streepen zijn aangebracht als rok- mouw- en ceintuurgarneering. Voor het strand zou dit toilet uitstekend geschikt zijn.

De middenfiguur heeft een kleedje aan van roode stof, met witte moesjes doorzaaid, hetgeen de felle, effen kleur verzacht en tempert. De kraag eindigt in de taille als châle, het ceintuur is voorzien van een hangende tasch aan breede linten bevestigd. Nieuw buitenkansje voor de zakkenrollers. Of wat spreken wij van nieuw in zake Mode! immers vóór tien à twaalf jaar droeg men insgelijks zakken op het overkleed. Het is mij altijd bijgebleven dat in een gedrang, bij het verlaten van een station, ik een spookachtige hand voelde, die zacht in mijn tuniquezak naar beneden gleed, gelukkig zonder iets van waarde te vinden,

Dit laatste als waarschuwing voor haar, die geneigd mochten zijn terug te keeren tot de Mode van vóór tien jaren! - Zeer aanbevelenswaardig lijkt het kostuum op zichzelf; het biedt voor eigen vervaardiging weinig moeielijkheden. Men moest zich tegenwoordig in het algemeen meer toeleggen op knippen en naaien; hoe gauw gaat alles met de naai-machine! ‘De kunst om zich smaakvol en goedkoop te kleeden’ is de titel van een boekje door de firma Stegerhoek te Amsterdam geadverteerd. Het boekje kost vijftien cents en is vijftien blz. groot. ‘Een alledaagsch verstand kan het gemakkelijk leeren’ staat er onder anderen, en de Amerikaansche wetenschappelijke knipmethode wordt er in warme woorden aanbevolen. Men late dus het boekje komen en adresseere zich aan de firma Stegerhoek, Paleisstraat No. 14. Baat het niet, zoo schaadt het niet en om ervaring op te doen is vijftien cents ook niet te duur betaald. Want het is om wanhopend te worden, wanneer men aan naaisters en modiste soms alleen aan verschot meer moet betalen dan de stoffage voor het gansche kostuum ons kostte, zonder nog het buitensporig maakloon mee te rekenen. Ook zonder Stegerhoek kan men zichzelve knippen en naaien leeren.

Indien men eenmaal het geduld heeft een afgedragen japon uit elkaar te tornen, en die na te knippen, zoo heeft men een vast patroon, en behoeft alleen wat scherpzinnigheid om de variaties der Mode te volgen.

[p. 280]

Voor een kostuum als waarmede de derde figuur gekleed is, zou het jammer zijn indien het verknipt werd, want het is gemaakt van blauwachtige zijde met vieux-rose dessins, de taille met een ruim vest, de mouw wijd, aan de pols afgemaakt met een zijden kap en strik. Dit toilet eischt alweer een meer geoefende hand, en men doet altijd het best te beginnen met het knippen en in elkander zetten van een goedkoop katoentje of stofje. De rokken blijven vrij eenvoudig; ook behoeft men, als men een goed figuur heeft, geen overtolligen omslag aan de taille te maken. Op de modeplaten ziet men sommige

zomertoiletten.

wandeltoiletten, waarvan vrij veel werk werd gemaakt, maar het gaat met de Modeplaten, als met het kookboek van Marie Hazebroek: als men daarin twintig eieren aanbeveelt kan men het evengoed doen met vier, en de kunst om tevreden te zijn bestaat veelal in geven en nemen. Een der toiletten waarvan ik sprak droeg reeds een verklaarde sleep; men zou kunnen denken dat het een avondtoilet gold, doch de hoed en parasol die met edelen zwier het hoofd bekroonden, zouden een ieder uit den waan geholpen hebben. Zoo zien wij alles terugkeeren, en als wij er niet meer zijn, rijst onze hedendaagsche Mode weer uit het graf, en wandelt het nageslacht daarin rond, zich verbeeldend dat het uiterst modern is.