't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

[p. 130]

Feest-ghezangh.

Stemme: O Jannetje mijn soete-beck. Ofte,
Prins Robberts Mars, &c.

HOe Selden is een mensch gerust,
Daer hapert altijdt wat,
Hoe Selden vint men hier sijn lust;
't Is altijdt dit, of dat:
't Is altijd niet soo 't wesen sou,
Daer is geen rechte vreught,
Als daer de Liefde Man, en Vrouw
Verbindt in Eer, en Deught.

[p. 131]

 

Hoe Selden, Bruydegom, waert ghy

 

Voor desen wel gerust?

 

Och! dacht ghy altijdt, was ick by

 

Die, daer mijn hert op rust.

 

Al was de lucht vry helder klaer,

 

U hert bleef even dof:

 

Maer als ghy weder quam by Haer,

 

Dan hadt ghy blijdtschaps stof.

 

Uw' blijdtschap die is vast gehecht,

 

Door Liefde vast gemaeckt:

 

Ghy Twee, ghy zijt nu door den Echt,

 

Als tot een Ziel geraeckt.

 

Weest altijdt een, en zijt verheught;

 

Mijdt bitter huys-krakeel;

 

En gaet al voort van deught tot deught,

 

En soeckt het beste deel.

[p. 132]

 

Het beste deel komt van den Heer;

 

Die sich op hem verlaet,

 

Verlaet de Heer oock nimmermeer,

 

Hy is 't die haer verzaet,

 

En spijst haer Ziel' met Hemels-broodt,

 

Dies wilt vry tot hem gaen,

 

En klaegh' aen hem uw' noodt; hoe groot

 

Hy neemt uw' klachten aen.

 

Speel-noodtjes, sie, ay! sie hoe soet,

 

Hoe soet is d' Echten-staet,

 

Daer de' een de a'er met kusjes groet,

 

En noyt in noodt verlaet:

 

Daer selfs in droefheydt vreught verschijnt:

 

Want liefd' heeft sulcken kracht,

 

Dat d' onlust haest daer door verdwijnt:

 

Waer toe dan langh gewacht?

[p. 133]

 

't Langh wachten, dat baert ongedult;

 

En onghedult verdriet.

 

Speel-noodtjes, houdt u vry van schult,

 

Belet de Bruyd'gom niet:

 

Laet hem nu sijn verkregen recht

 

Gebruycken op sijn tijdt;

 

Want, of jer schoon al teghen vecht,

 

Ghy bent uw' Speel-noodt quijt.

V.D.H.