't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

[Onlanghs sat ick om t' vermeyden.]

Stemme: Philis quam Philander, &c.

ONlanghs sat ick om t' vermeyden,
Buyten Hoorn aen een wal,
Dicht by vele groene Weyden,
En een soete water-val,
Welckers stroompjes sacht gedruys
Schaterden soet gedruys.

[p. 31]

 

Neven dien, daer stondt een Roosje,

 

Dat wel pluckens waerdich scheen:

 

Maer het misten nu sijn bloosje,

 

Mits den avondt quam getre'en

 

Die de bloempjes en de bla'en

 

Altijdt dwinght in een te gaen.

 

Ick door pluckens-lust gedreven,

 

Ruckten 't van sijn steeltjen af,

 

En ick dacht noch daer beneven

 

Wat de Aerd' niet al en gaf,

 

Kruyden, Bloemen, Mensch, en Vee,

 

Dient het al tot voedtsel mee.

 

Maer midtsdien mijn oogen starden,

 

Sach ick uyt sijn lof ontstaen

 

Nevel, die met roock verwarden,

 

En haest stijghde door de bla'en:

[p. 32]

 

Maer let eens op dese kneep

 

Cupido, Ick daer in greep

 

Hy, gevat met beyd' mijn handen,

 

Drongh, en sparteld' met gewelt:

 

Maer ick dacht hem te vermanden,

 

Die door gramschap was ontstelt:

 

Maer ick hiel, eylaes! om niet

 

't Guytje, dat mijn haest verliet.

 

Stracx soo spand' hy Pijl' en Booge,

 

En hy stierd', een Schichtjen uyt:

 

Maer het quetste juyst mijn ooge,

 

Daer het geensins deed virtuyt,

 

Soo dat hy sijn Schichjes al

 

Wreedich aen mijn borst beval.

 

Even koel bleven mijn leden,

 

Waerom dat hy meer vergramt,

[p. t.o. 32]

[p. 33]

 

Selfs in mijn haest retireerden,

 

En mijn ziel met liefd' verstramt:

 

Soo dat hy nu als een man,

 

Ziel en lichaem dwingen kan.

 

Maer het kleyn verstandich Guytje

 

Wist wel waer ick heenen wou,

 

Dies hy deed mijn minnen Cruytje,

 

Eenich oorsaeck van mijn rouw,

 

'k Ben dies halven niet verstoort,

 

't Kleyne Boefje weet hoe 't hoort.