Hoofsheid is een ernstig spel

[p. 122]

Ongevoeligheid

O wee, was ik maar zo zeker van haar
Lieve bedoelingen en mooie beloftes,
Ik zou haar met liefde ter wille zijn,
Ik arme smachtende treurige man.
Ware ik vrij en zou ik haar hebben,
Ware zij vrij en was ik haar bezit,
Waarlijk, dan sloot het mooi aaneen!
Maar er bestaat geen zuiver evenwicht.
Ik ben niet vrij, zij bezit mij niet,
Ik heb haar wel, maar zij blijft vrij.
De hoop en bemoediging die ik verlang,
Vind ik niet; zij jagen als razende
Roofdieren diep landinwaarts:
Ik blijf jammergenoeg onbevredigd.
Toen ik haar mijn nood klaagde,
Vroeg zij mij: ‘Is Brugge groot.’