Hollands Nachtegaeltien verryct met een nieu twede deel genaemd Hollandts en Zeeuws Nachtegaels t'samen-gezangh

Daphnes vlucht voor Apollo.

Stemme: Courante Serbande.

HOe kunt ghy Nimph doch vluchten voor de geen
Die so bemint 't Albaster van u leen?
Wat haest ghy u soo Boswaerts in?
Keert eensjes om, siet wie ick bin,
Geen sterflijck mensch u jaget na,
Maer Jupijns soon niet to u scha.

[p. 116]

 

2 Ay, went u voetjes so snel niet nae 't gheboomt,

 

Maer gaet wat soetjens, daer het beeckje stroomt

 

Daer 't dunne vinckjen tiereliert,

 

En op zijn dunne veertjens swiert,

 

Rust daer u leedtjens vande jacht,

 

Of gaet ten minsten soet en sacht.

 

 

 

3 Kunnen mijn leden op u verwerven niet?

 

't Is buyten reden dat voor Apoll' ghy vliedt,

 

Ach Daphne! laes ick ben gewont,

 

En als ghy wilt ben ick gesont,

 

Och doet so veel om uwen vrient,

 

En my u roose lipjens lient.

 

 

 

4 Ach Daphne! 't rusten sal u komen te spa,

 

Soo ghy niet toont mijn Godheyt u ghena,

 

Ick brande van de felle schicht,

 

Die my dat dartel vlugghe wicht

 

Drong, door de borst in mijn siel,

 

En ghy waert daer mijn oogh op viel.

 

 

 

5 Ick sie u vlechtjes ontsnoert en wijd ontdaen

 

Veranderigh in groene blaadjes staen,

[p. 117]

 

U voetjes vlugh voor my soo ras

 

U leedjens suyver als Albas

 

Verkeeren in een Lauwerier

 

Dat ghy niet blust mijn minne vyer.

 

 

 

6 ô Daphne schoone! ick sal tot allen tijdt

 

Mijn jongst u toonen met een geest verblijdt,

 

En uwe duystre telgen groen

 

In mijne goud-draet vlechten doen,

 

En proncken met u op mijn hooft

 

Daer suldy werden steets ghelooft.

 

 

 

7 Daer sal elck roemen dat Daphne bralt en bromt

 

En met mijn Godlijckheydt de werelt groeten comt,

 

Ja gheven oock een flickerend' licht

 

Op 't krancke straff'lick ghesicht

 

Der Aerden dat zijn ooghen schoon,

 

Nu heffen derft na mijnen troon.

A. Pietersz. Kraen.