Hollands Nachtegaeltien verryct met een nieu twede deel genaemd Hollandts en Zeeuws Nachtegaels t'samen-gezangh

Harders-dicht.

EEn Herder jongh-bejaert,
Alleen en ongepaert,
Gingh zyne schaepjens hoeden
Daer 't Y de gulle kant,
Van 't vet begraesde lant,
Begabbelt met zijn vloeden,

2 Daer d' Amstel haren stroom

Heel flaeuwtjes en heel loom
Door 't groene gras komt leyden.
Hy gingh gerust van hert,
En spotte mette smert
Daer andre vaeck om schreyden:

3 Gantsch vry en onbewust

Van soete vrouwe-lust,

[p. 70]

 

In 't hert lagh niet verborgen,

 

Als in het teere gras

 

Voor 't hoopjen dat hem was

 

Bevolen, trouw te sorghen:

 

 

 

4 Tot dat hy eensjes sagh,

 

Int afgaen van den dagh,

 

Wanneer de son gingh daelen,

 

Een Maeght, een Herderin,

 

Een Nymphjen, een Godin,

 

Een slaepjen sitten halen.

 

 

 

5 Sy was gheseten neer,

 

Daer 't Herdertjen wel eer

 

Syn kudde plach te wachten,

 

Soo haest hy haer vernam,

 

Een onghewoone vlam

 

Onstack in sijn ghedachten.

 

 

 

6 Sijn oogh viel op de mondt,

 

Die haer so vrien'lijck stont

 

Beset met roode lippen,

 

Des werd' hy gantsch beducht,

 

En liet strackx sucht op sucht,

 

Laes! uyt sijn sieltjen glippen.

 

 

 

7 Help hemel! wie is dit

 

Die hier dus neder sit,

 

Gheen schoonder oyt mijn leven

 

Tot hier-en-toe gherust,

 

Nu crijgh' ick soenens lust,

 

Och, dies' haer dorste geven.

 

 

 

8 Hoe swiert die gouden crans

 

Ront-om haer voor-hoofs glans

 

Ey siet die gulden boogjens,

 

Hoe constigh end' hoe net

 

Die van Natuur gheset

 

Sijn boven haer' soet ooghjens.

 

 

 

9 End' hoe het witte velt

 

Daer nevens aen ghestelt,

 

Met aertjens is door-trocken.

 

Wien soud' niet 't schoon ghebouw

 

Van sulcken braven vrouw

 

De ziel uyt 't lichaem locken?

 

 

 

10 Den Herder in zijn sin

 

Aldus door nieuwe min

[p. 71]

 

Verascht, is neer-gebogen

 

Recht voor sijn Liefjes schoot,

 

End' bleef daer, hallef doodt,

 

Opt Nimphje sterlincx ooghen:

 

 

 

11 Half doot? jae waerom niet?

 

Ach daer de min gebiet

 

Gebeuren vreemde saecken:

 

Dat levend' is dat sterft,

 

End''t geen de doodt verwerft

 

Can liefde levend' maecken.

 

 

 

12 't Voor-nemen (soo ick meen)

 

Van d' Herder was alleen,

 

Om wat met d' oogh te spelen,

 

En verder niet te doen,

 

Als van haer mont een soen

 

Al heymelijck te steelen.

 

 

 

13 Soet montje komt wat by,

 

End' leent u lipjes vry,

 

Ey derf een soentjen waghen,

 

Die van u steelt een kus

 

Diens zieltjen suldy flus

 

Onwetend' van hem dragen.

 

 

 

14 So haest nu d' Herder vondt

 

Sijn lippen voor haer mond,

 

Ghevoeld hy uyt haer sluypen

 

So soeten adem-lucht,

 

Die strackjes metter vlucht

 

Gingh in syn sieltjen cruypen,

 

 

 

15 Een lucht, een dauw, een nat,

 

D' welck, alsset eensjens vat,

 

Het herten-bloet can teeren,

 

Het rust noch dagh / noch nacht,

 

Het mindert onse cracht,

 

Ende meerdert ons begeeren.

 

 

 

16 Een lucht, een lieve tocht

 

Die in zijn hertje wrocht

 

Een altijt-heftich woelen,

 

Een hitte die het bloet

 

Van die het voncken doet,

 

Alleene kan verkoelen,

 

 

 

17 Van doen af heeft zijn borst

 

Nae weder-min gedorst

[p. 72]

 

En heeft dit soet verwecken,

 

Dees nieu-geboren min,

 

Aen dese schoon Godin

 

Tot meermael gaen ontdecken:

 

 

 

18 En heeft niet eer gerust,

 

Voor dat hy weder-lust.

 

Int Nymphjes hert deed branden,

 

Sulx dat hy soomen siet,

 

Sijn ziele lust geniet.

 

Bewoelt met echte banden,

 

 

 

19 Nu Nymphjes van het wout,

 

En d' Harders die u hout

 

Op d' Amstels rijcke velden,

 

Of yeder een zijn fluyt

 

En ick mijn Zeeuwsche Luyt

 

Eens op malkander stelden:

 

 

 

20 En saten t' samen neer,

 

En speelden eens ter eer

 

Van 't welgevonden paertjen,

 

En wenschten haer genucht,

 

En soete minne-vrucht

 

Te teelen menigh jaertjen.

Iac. Luyt.