Hollands Nachtegaeltien verryct met een nieu twede deel genaemd Hollandts en Zeeuws Nachtegaels t'samen-gezangh

Berouw.

Stemme: Alst begint.

HOe sal ick dy beklagen
O 't puyckje van mijn dagen!
Mijn jeughd die 'k onnut hebb' door ghebracht.
Wat tranen nu mijn rouwe
Leet-wesende bedouwen
Snoode Min so duyr van my ghekocht,

[p. 64]

 

Wat laet ghy my nu, voor gedachten,

 

Die mijn gemoet in droeve klachten,

 

In een poel van rouw doen versmachten,

 

Tijt verloren, moet ick hooren, van 't berouw.

 

 

 

2 Ick heb in mijn minne,

 

Na geboots 't web der spinne,

 

Diese in regen en winden spant,

 

En t' elckens wort gebroken,

 

Als haer de windt bestoken,

 

Of vande regen wort aengerant:

 

So ydel is nu al mijn woelen,

 

Dat ick vry wat te spa gevoele

 

En in berouws tranen moet spoelen

 

O berouwen, laet my douwen, tranen brack.

 

 

 

3 Soo veel jaren verloren

 

So veel berouw geboren

 

Heb ick nu voor myn onnut gevry:

 

So veel tranen vergooten

 

So veel zeen nu vlooten

 

Van laet wesen en berouw in my

 

Die 'k op een nieuw weer moet uyt weenen:

[p. 65]

 

O verloren tijt waer zijt ghy heenen

 

Eylacy al verby en verdweenen,

 

Foy u minne, die u minnen, dickmaels foy.

 

 

 

4 Och, och den tijt verloren,

 

Moet ick by mijn selfs hooren,

 

Waer ick ga of sta, 't is oude liedt,

 

Kon ick u met wenschen krygen,

 

Ick en souw niet lange drygen:

 

O tijt, tijt, die nu so licht ontschiet,

 

Oock tijt verlies ick int beklagen,

 

Dus soo mach ick de rouwe dragen

 

Innerlijck sonder meer te klagen,

 

Adieu minne, die u minnen, oock adieu.

Chisara sará.