Hollands Nachtegaeltien verryct met een nieu twede deel genaemd Hollandts en Zeeuws Nachtegaels t'samen-gezangh

[p. 49]

Klaegh-liedt.

Stemme: Sir Eduward nouvels deligt.

ICk heb och! aen mijn tranen sien
Bewegen door mee ly,
De harde rotz soo 't mach geschien,
En 't beeckjen aen de zy,
Ick hoorden op mijn traentjens ach!
De soete blaetjes suchten,
En Echo galmde watse mach
Veel droeve narre kluchten:
Maer nimmer sagh ick, noch en hoop meedoogen in
Het hel wreede hart (o mocht het daer uyt) van mijn Goddin.

2 O wreede lief! Silvia wreedt,

Jae wreeder als het Woudt,

[p. 50]

 

Die wel te recht al ist my leet

 

De daet uws Naems behoudt:

 

Het woeste woudt, de wildernis

 

Een schuyl-plaets is voor 't wild,

 

Waer menigh bloedigh dier in is,

 

En 't u niet veel en schilt,

 

Want in u schoon gesicht, en soete boesem schuylt,

 

d'Afkeerigheyt en haat, die ghy van dees Monstren ruylt.

 

 

 

3 Gewoont Beyren en leeuwen temt,

 

En maeckt Serpenten dwee:

 

Maer och! het aen u niet en klemt,

 

Dat merck ick tot mijn wee,

 

Geen dienst, geen vee, u hert versoet

 

Noch gift van wat waerdy:

 

Het schijnt dat u mijn tegenspoet,

 

Vermaeck'lijck maeckt en bly,

 

Seght Nymphje, seght? wat heb ick u doch oyt misdaen

 

Dat ghy my haet, schuwt, en vliet, en ongetroost laet gaen.

 

 

 

4 Ben ick dan onvolmaeckt van leen

 

Wanschapigh int geboort?

 

Of al te boers en grof van zeen,

[p. 51]

 

En ruygh in tongh of woort,

 

Of siet ghy op het snoode goet,

 

Mijn Vee kleyn int getal?

 

Of dat ghy al te trots van moet,

 

Den Mensch aert niet met al.

 

En heft zijn verweende oogh, om hoog na de Goon,

 

Dien lust had Bacchus Moeder oock, lust die haer noch gingh doen.

Alleen de Hope.