Hollands Nachtegaeltien verryct met een nieu twede deel genaemd Hollandts en Zeeuws Nachtegaels t'samen-gezangh

[Duyckt blinckende licht, verschuylt u glans]

Stemme: Wat hebt ghy Pluto Colchos vrouw.

DUyckt blinckende licht, verschuylt u glans,
Op dat ick gae naer mijn beminde,
Dees avont aen der Reye dans,
Meen ick mijn gulde Son te vinde
Die mijn bestraelt, door 't lieve licht
't Geen blinckent schijnt uyt haer gesicht.

[p. 258]

 

2 Waer dat ick rust, waer dat ick ga,

 

Steets woelter in Medors gedacht,

 

De schoonheyt van Angelica,

 

Een Harderinne dien ick achte,

 

Dat zy verwint, die oyt int Wout,

 

Van Idas groenten is beschouwt.

 

 

 

3 Vermaeck'lijck Bos, hoe lustigh swiert,

 

U dunne telge d' een deur d' ander

 

Hoe vrolijck soet so tiereliert.

 

Het Vee gediertje met malkander,

 

Dat op zijn vlugge Wieckjes sweeft,

 

En hem verheught, soo langh het leeft.

 

 

 

4 Geen Nimph van 't Velt, noch Bos-Goddin

 

En kan in 't minste my vermaken,

 

Alleen zijt ghy o Harderin,

 

Die my in vlammigh vyer doet blaken,

 

Hoewel ghy weder-min bewijst,

 

Aen my die steets u schoonheyt prijst.

 

 

 

5 't Is Medor die zijn Harders staf

 

Voor 's Koninghs Scepter niet souw swaaye,

 

En 't Vee voor Cresus schat niet gaf,

[p. 259]

 

Als hy most van zijn Waerde schaye,

 

So aengenaem is d' Overschoon,

 

Die hem bekroont met weerliefs loon.

 

 

 

6 Ach! Herderin, Vooghdes mijns ziel,

 

Angelica mijn uytgelese,

 

Voor 't Outaer beelt, ick stadigh kniel,

 

Soo haest het licht van d' Aerdt sal wesen,

 

De nevel daelt, de nacht genaeckt

 

Waer Medor heeft langh naer gehaeckt.

I.V.A. De tijdt leert.