Hollands Nachtegaeltien verryct met een nieu twede deel genaemd Hollandts en Zeeuws Nachtegaels t'samen-gezangh

[p. 222]

[Ick die wel eer mijn lusten socht]

Liedeken gemaeckt, op de voyse: Lodderlijcke Silvia.

ICk die wel eer mijn lusten socht,
In Velden en Bosschagie,
Wert nu van een kleyn Wicht ghebrocht
Tot lieflijcke quellagie:
Want hy mijn hart,
Doet soete smart,
En dwinghtmen tot Vryagie.

2 Soo haest als Aurora ontsloot

Haer roode bloosde Kaken,
En dat het schoone Morghen-roodt
Flickerden op de Daken:
Dat was mijn vreucht,
Ander gheneucht,
En kon mijn niet vermaken.

3 Dan gingh ick met mijn Schaepjes teer

Op d'hoogh gheberchte waeyen,

[p. 223]

 

En docht dan om gheen lijden meer,

 

Maer gingh met vreught verbeyen

 

Tot dat begon:

 

De glinsterende Son,

 

Sijn Suster plaets te laeyen:

 

 

 

4 Nu hoor ick in het duyster Woudt,

 

De Harderinne queelen,

 

Recht als sy samen jonck, en oudt

 

Haer Lief plachten te deelen,

 

Van Mirth en Klim

 

En ander Kruydt niet slim,

 

Een kransken mee te spelen.

 

 

 

3 Daer is nu elck by de sijn,

 

Helaes! hier gae ick doolen:

 

Wanneer sal ick lief 't klaer aenschijn

 

Dat in u is verhoolen,

 

Aenschouwen met lust,

 

En soecken rust,

 

Met u in duyster hoolen.

 

 

 

4 Ach! Phoebe schuylt u glansich hooft

 

Achter de bruyne Boomen:

[p. 224]

 

U Paerden moe, en afgheslooft,

 

Ontlaste van haer toomen,

 

Op dat de Maen,

 

Mach helder staen,

 

En schitteren inde stroomen.

A.P. Chraen.