Hollands Nachtegaeltien verryct met een nieu twede deel genaemd Hollandts en Zeeuws Nachtegaels t'samen-gezangh

[p. 213]

La Chime, &c.

OP 't rantje // aen 't kantje van een Fonteyn,
Met vochtighe // lochtighe Mos bedeckt,
Daer elck Adertje in het pleyn,
Quam krommelingh, dwalend' afgheleckt,
Een Harder sat // en in het nat
Hem spiegh'lende, songh op sijn Fluyt,
Laet een Dagh af // o schoone! eer straf
De wreede Doodt mijn ooghen sluyt.

2 Kan 't wesen // dat desen grooten pijn

Die ick u om u Minne ly,
Indien de Goon rechtvaerdich zijn
Niet komen tot een soet ghevry?
Kan hartens gunst // en Minne-kunst,
Ja Liefd' die 't al te boven gaet,
U heus ghemoedt // niet tot het soet
Medooghen dwinghen toeverlaet?

3 Die pronckend' // en lonckende ooghjes soet

[p. 214]

 

Lief-glurich // doch durich vol veynsery,

 

Dwongen mijn dickwils tot goeden moedt,

 

Willen sy 't nu versweeren aen my?

 

Haer hart in 't endt // sijn strafheydt went

 

Hebbense my soo vaeck gheseydt:

 

Sou sy dees spraeck // een valsche spaeck

 

Wel lijden van haer schoonicheydt?

 

 

 

4 Hoe! souden die ooghen // ghedooghen dat sy

 

Verradertjes waren? lockend de ziel,

 

Mindeling door haer bedrieghery?

 

Bos-Nimphjes, indien het soo gheviel,

 

Al draeght ghy dan // 't blancketsel van

 

Gheveynstheydt op u voorhooft niet,

 

't Schuylt in u hart // daer gheleert wert:

 

Paeyt haer met woorden, en anders niet.

 

 

 

5 In 't ende // wilt wenden u strafheydt / o schoone

 

Hard'rinne // Vriendinne 't is meer als tijdt,

 

En ghelooft soo de schoonheydt niet meer woone

 

Houdt jeuchdich vermaeck, en soeticheydt lijdt.

 

Is ghelijck 't ghesicht dat (laes) sijn licht

 

Moet missen, ja de jeught hoe fris

[p. 215]

 

Sonder liefs aerdt // is als t' onwaerd'

 

De Lichaemen daer de Ziel uyt is.