Hollands Nachtegaeltien verryct met een nieu twede deel genaemd Hollandts en Zeeuws Nachtegaels t'samen-gezangh
(1633)–Anoniem Hollands nachtegaeltien en Hollands en Zeeuws Nachtegaels 't samen-gezangh– AuteursrechtvrijStemme: Blijdtschap van my vliedt.
DRoeve Coridon
Schuylt hier achter 't lommer,
Tuyght o koele Bron,
Tuycht mijn hartens kommer:
Tuyght o teder vlock,
Tuyght o harde klippe,
Tuyght mijn Harders stock,
Tuyght hoe Lauraes lippe,
| |
[pagina 203]
| |
Lieflijck bliesen uyt,
Datse was mijn Bruyt,
Sweert ghy niet o soete Vrou,
Dat de Son, en Maen,
Sou eer stille staen,
Eer u Lief verand'ren sou:
Het ruyssche vande Beecke
Heeft mijn lief vaeck geleecke,
By verliefde woelinghs pijn:
Ach, soo veel soete klachte
Sweefde door u gedachte,
Alsser water stroompjes zijn.
2 'k Sagh haer aen de Vliedt
Laestmael met Kamillis.
Neen, neen, neen, dats niet,
Die bemint zijn Fillis.
Dan helaci wee'
'k Mis een vande Reye,
Die wel eer haer Vee
Onder 't zijn liet weye:
Diemael was hy trouw,
| |
[pagina 204]
| |
Maer wat is het nou?
Trouweloos en niemendal:
't Liedtje heeft al uyt,
Daer hy op zijn fluyt
Me de Nimphjen harte stal:
'k Meen de schalcke Garinter
Die van voorlede winter
Is belooft met Amaril:
Want met fijn vleyende woorde
Hy 't Nimphe soet bekoorde,
En genoot zijn geyle wil.
3 Laura weet wel
Van Garinters parte,
Nochtans ist een quel
In mijn droeve harte,
Vermits ick hem mis
't Geeft mijn my bedencke,
Soo hy by haer is
't Moet mijn sinne krencken:
Ach! de schoone Maeght
Wiert van my beklaeght.
| |
[pagina 205]
| |
So langh als ick leven had:
'k Smolt van droeve druck
'k Sou men ongeluck
Noyt bekrijte kenne sat:
Sou hy Laura bepraten?
Sou Laura mijn verlaten?
Wat waer dan het leven nu?
Vliedt onnoosle schape,
Vliedt de droefst der knape,
Doolt alleenigh na u hut.
4 Laura ach! hoe langh
Blijf ick in beduchte?
Of heeft Vaders dwangh
Elders u doen vluchten?
Ach! bedroefde eeuw,
Waer sal sy toe komen?
Heeft een wreede Leeuw
't Leven u benomen?
Laura bent ghy doot?
Hemel watten noot
Voelt bedroefde Coridon:
| |
[pagina 206]
| |
Kreegh ick haer soo licht
In mijn ooghs gesicht,
Als de groote gulde Son:
Ick vontse hier, of elders,
In spelonck of kelders,
Als ick 't Wilt op had gedaen:
Mocht ick dan tot Memory
En tot gloor van men glory,
Eeuwigh voor haer tombe staen.
I.V. Bergh. |
|