Hollands Nachtegaeltien verryct met een nieu twede deel genaemd Hollandts en Zeeuws Nachtegaels t'samen-gezangh

]Galathee die haer Lam'ren weyt]

Van d' Engelsche Daphne.

GAlathee die haer Lam'ren weyt
By 't ruyschende Beeckjen, in 't groen beklavert lant:
Ick Tyter (laes) suchtende leyt
Mijn Rammen om te lessen haer hitten brandt,
Eens Galathee komt dees kudde helpt hoede
En laet ons Vee hier knab'len gaen,
By een al grasent ter Beemde doet spoede,
Dicht onder 't belommert schaduw blaen,
Laet haer daer bromme goet
By Floras blomme soet,
Al weem'ligh woelende door het gras,

[p. 184]

 

Daer sy soo asend vermaken haer ras.

 

 

 

2 Aenschout u Tether die hier 't Vee

 

Met zijn bange ziel en bracke tranen drijft?

 

Ach (helaes) mijn schoon Galathee,

 

Dees ad'ren en sneeuw' al grillend' verstijft:

 

Dus d' ogen my als vloeyende stoomtjes

 

Geparst gepranght uytvlieten vol ramp,

 

Komt Aura verkoelt my eens van die boomtjes,

 

Al eer ick smoor onder nevels damp:

 

Klaer 's Hemels schoone lucht,

 

Aen u blaeuw troone sucht:

 

Het pluym gediert, om Tyther bedroeft:

 

Die dus allienigh zijn waerste vertoeft.

 

 

 

3 Eens gunt Tyter schoon Velt-Goddin

 

Als Harder te dryven dit wolligh

 

Siet de schakeljes van de min

 

Is vast gehuysvest in mijn zieltjen alleyn.

 

Maer ick int bossche als ballingh blijf swerven

 

En met mijn stafje schrijf hier int zant

 

't Verdriet inwendigh door des doots be-erven,

 

Maer boot ghy Galathee bystant.

[p. 185]

 

So sou ick Harder trouw,

 

Dus ach! met varder nou,

 

Mijn kudden met weenen al hoede bleeck,

 

Maer laven haer soet aen u reyn gulden beeck.

 

 

 

4 Want 't pluym gediert daer tiereliert

 

Op tackjens, en blaetjens al hippelen bly,

 

Daer 't lievertje soet schatterent swiert

 

Steyl op zijn wiecken al na den Phebo vry:

 

Met blyde gesange sy komen groeten

 

Ons Herders in het bedoude Velt,

 

Daer ghy Nimphjen met u teder voeten

 

Betreet 't groen Lof, maer (helaes) ick smelt.

 

In borne klachtigh daer

 

't Hartjes onmachtigh swaer

 

Geen uytvlucht kan genieten, als dat

 

Ghy Galathee mijn min met weer minne schat.

 

 

 

5 Ach hoe geluckigh sou ick Nimph

 

Dan omhelsen u Halsje met Liefd troostbaer,

 

't Waer Tyter een gewenste triumph

 

Wanneer zijn droefheyt in blyschap was klaer,

 

Verlicht waer dan mijn slapen vol lyden

[p. 186]

 

Daer ick in Galathee dus dwaelt,

 

Soo haest u lonckjens mijn zieltjen bestryden,

 

Terstont de geest uyt 't Lichaem haelt?

 

Kan mijn bejegenen niet

 

U noyt bewegen yet?

 

Of eens vermurwen dijn Hartjen soo sal

 

Ick Tyter (laes!) doolen als ballingh int dal.

Wt de Boeyen best.