Hollands Nachtegaeltien verryct met een nieu twede deel genaemd Hollandts en Zeeuws Nachtegaels t'samen-gezangh

[p. 108]

[Droefheyt wijckt ter zy, gunt my mijn vermaken]

Stemme: Blyschap van my vliet, &c.

DRoefheyt wijckt ter zy / gunt my mijn vermaken,
Ick betracht om vry / en weer los te raken,
Mijn getrouwe hert / sal veel sachter rusten,
Als of lief met smert / u steeds droevigh kusten,
Schoud mijn oogen aen / ach de perlen gaen
Vloeyende beanghst haer gangh,
Heb ick niet bestaen / al dat dient gedaen,
By u lief mijn leven langh?
Waer is docht 't loon gebleven / waer na heb ick mijn leven,
Soo getracht in druck en rouw?
Hebt ghy my oyt gegeven / als klagen, karmen, beven,
Dat seght uyt versteende Vrouw?

2 Hebt ghy niet gesien dat ick t' uwer eeren,

Deed' na u gebien / graegh al u begeeren,
Voelden ghy mijn ziel / schoone niet bewegen,
Als ick lagh geknielt / en badt om u seghen?
Kan in dese pijn ick verduldigh zijn?
Dat is immers tegen reen.

[p. 109]

 

Daer ik laes bevijn, dat ick gantsch verdwijn,

 

En uyt teere tot het been,

 

O neen ick ben verdragen / de minne te verjagen.

 

En in rust te leven voort,

 

Veel liever wil ick wagen / mijn leven alle dagen,

 

Als soo staegh te zijn vermoort.

 

 

 

3 Jonghmans dan aenschout / wat my is weer-varen,

 

En u niet vertrouwt / op gout-drade hayren,

 

Want ick heb mijn tijt / soecken te besteden,

 

In de min met vlijt / vol lieflijcke reden,

 

Doch dit is het loon / lacy! dat de Goon

 

My bestemden aen te bien,

 

Doen ick d' overschoon / vaeck heb aengeboon,

 

't Geen dat niet en mocht geschien

 

Dus ick merck dat mijn waecken / mijn hebben droeve saken

 

Voortgebracht, en aengeteelt,

 

Soo dat ick mijn vermaken / gaen soecken sal: en staecken

 

Meer te lieven 't Vrouwe-beelt.