Hollands Nachtegaeltien verryct met een nieu twede deel genaemd Hollandts en Zeeuws Nachtegaels t'samen-gezangh

[Wack're Amstel – Nimphjens aerdigh]

Stemme: Yets moet ick u Laura vragen.

WAck're Amstel-Nimphjens aerdigh:
En Bataefsche Jongh-mans vaerdigh,
't Lof mijns waerde Bruyts nu singht,
Komt vlecht Myrth' en Lauwer-bladen,
Wilt daer me 't blont hayr beladen,
Dat ghelijck de Sonne blinckt.

2 Want sy is de schoonst der schoone,

Die den Hemel oyt ten toone,
Van de hooghte neder sant,
s' Is de schoonheyts eygen beelde,
Vraeght ghy wie dees schoonheyt teelde?
Natura met haer best verstant.

3 Siet haer sachte blonde hayren,

Kronckeligh, soet, by een vergaren
Op 't hooge voor-hooft als Albast:
En twee kleyne, dunne vlockjes

[p. 59]

 

By haer oortjes, als twee lockjes,

 

Swad'righ hangen, so het past.

 

 

 

4 Ooghjens, sulckmen noyt en sagen,

 

Wiese siet die krijght behagen,

 

En bemint, hy wil of niet:

 

Oogen! neen, 't zijn tintel starren,

 

Die ons doen in liefd verwarren,

 

So zy lonckend ons aensiet.

 

 

 

5 Poesle wanghskens soet en sachjes,

 

Die verheffen door u lachjes,

 

Wiens kleur den dageraet verdooft:

 

Schoonder sach ick nimmer bloosen,

 

'k Sweer dat sy de roode Roosen,

 

Van haer kleurtjes heeft berooft.

 

 

 

6 Haer witte Neusjen tusschen beyden,

 

't Purper bloeysel doet verscheyden,

 

So soet verknopt, so net so eel.

 

Schilder-maet, dit moet ghy weten,

 

'k Wed dat ghy het hebt vergeten,

 

Sulcks te malen met penceel.

 

 

 

7 Fermiljoen noch lack kan halen

[p. 60]

 

't Lipkens root, uyt welck komt dalen

 

Hemels-soete Nectars douw,

 

Die, die drucken mocht met kusjes,

 

'k Weet hy voor die soete lusjes,

 

Al ander vreughd wel derven wouw.

 

 

 

8 Haer suyvre hals, wit, rond en blanckjes

 

Haer lichaem gheswint en ranckjes,

 

Hemel wat het kleedt bedeckt!

 

Hantjes soet, wie kanse laken?

 

Voetjes die nauw aerd geraken?

 

Een tweede Venus zy verstreckt.

C. Coevers-Hof.

b' Houdt het goede.