Den Hollandszen praat-vaars nieuwjaars-gift

[p. 132]

Minnaars klagt over de wreedheid zyner beminde.

Vois: Schoon dat ik onder 't green.

GY voedster van myn Jeugd,
Meestresze van myn zinnen,
Ach! schoonste Engelinne,
Myn hoop, myn troost, myn vreugd
En spiegel van de Deugd;
Schatkist van myn gedagten,
Rivisie van myn klagten,
Gy oogmerk van myn lust,
Myn lief, myn heil, myn rust,
Hoe laat gy myn dus kwynen,
In druk en zwaare pynen,
Hoe raak ik aan het end
Van alle myn ellend.

Wel oorzaak van myn Min,
Hoe laatje myn dus klagen,
Schept gy daar in behagen,
Of geeft gy eerst u zin,
Als ik verlooren bin,
Daarom keerd u gedagten
Tot myne jammer-klagten
En wilt den dienst ontfaan

[p. 133]

 

Van uwen Onderdaan,

 

Die liever wilde sterven,

 

Als uwe gunste derven,

 

Ja liever voor altyd

 

Wil zyn het dag-ligt kwyt.

Zult gy dan al u vreugd,
ô! Glorie der Godinne,
Dus bannen uit u zinnen
En uwe frisze Jeugd
Kwyt wezen zonder vreugd.
Denkt dat u fraaye leden,
Van vorm zo wel besneden,
Met d'allergrootste kunst,
Gy geven moet, met gunst,
Aan een die u straks minden,
Als gy altyd zult vinden,
Die, met getrouwigheid,
Wil zyn u Slaaf altyd.

Jupyn was nooit zo zeer
Verzot op snoeperyen,
Of in zyn Minneryen,
Ja ik ben nog veel meer
Verzot in 't Vryen teer;
Heeft Hercules ook mede
Wel zo veel brand geleden,
Om zynen Imphalée,
Gelyk ik nu al mêe.
Dus bid ik overschoone,

[p. 134]

 

Wilt my u gunsten toonen

 

En schenkt my, Engelin,

 

U zoete Weder-Min.

En zo ik dit bescheid
Van u eens kon verwerven,
Ik zou het nooit verkerven,
Maar dienen u altyd
Met veel eerbiedigheid.
Ik zal alle myn dagen
U zoeken te behagen,
Op alderhande wys,
Met woorden en gepys.
Dus wilt u dog erbermen
En over my ontfermen,
Dus bid ik u zeer drâ,
Om 't lieve woordje Ja.