Den Hollandszen praat-vaars nieuwjaars-gift

Den blaauwen scheen.

Vois: Le Princesse neuve.

DAar kom ik weêr van Cloris af,
Met het hooft vol muize-nesten
En het hert al even laf,
Ik smeekten haar, ik bad zy zou
Toestaan dat zy wierd myn Vrouw,
Thirsis, zei zy, benje buiten westen,
'k Heb den hooy van al jou Trouw.

'k Dagt wel is dat Ja gezeid,
Wat zal 't dan op 't laatst nog worden,
Daarom ging 'k weêr na de Meid,

[p. 76]

 

Maar Heer! zy keek zo zuur als eek,

 

Dat myn hert daar van bezweek,

 

Wel zei zy wat kweld me deze Jorden,

 

'k Heb den bruy van dit gepreek.

Immers dagt ik lieve bloed,
Heb ik niet wel hooren zeggen,
Dat de Min was zuiker-zoet,
Een Hemel voor de jonge Jeugd,
Daarom zei ik, kom myn vreugd,
Laat ons t'zaam hier wat gaan leggen,
'k Wed het u jonk hert verheugd.

'k Had dat woord naauw uit de mond,
Of myn Lief begon te tieren
En zy beukten my terstond,
Loop heen zei zy, loop heen Jan gat
En vergaard u zinnen wat,
Want gy mist 'er drie van vieren.
Zeg wat blaauwen Scheen was dat.