Den Hollandszen praat-vaars nieuwjaars-gift

[p. 67]

Den smekende minnaar.

Stem: Courante la bare.

MYn blyft de Min dan eeuwig by
En is niet uit myn jeugdig hert te roeijen,
Door Liefde-kwaal schyn ik te bloeijen
En Liefde schynd te bloeijen ook door my,
'k Maak een violetje van myn tong,
Die ik door tong en oog weêr zelfs ontfong,
Ik meende 'k was van Liefde gantsch ontheven,

Maar moest terstond

Myn hartje geven,

Die my had gewond.

Ik gaf myn hart dan willig heên
En offer den myn heel aan myn Beminden,
Myn dwalend hart zogt zig te binden,
Met zulk een die nog ongebonden scheen,
Ik breng, ter eeren van dat Lief,
In stilheid voedzel aan myn Minne-grief,
Al myn vermaak bestaat dan in gedagten;

By dat en nagt

Moet dat verzagten

Myne Minne-klagt.

Myn Lief is my dog niet zo wreed,

[p. 68]

 

Of toond melyden met myn Minne-kwalen,

 

Want door myn diepe adem-halen,

 

Word haar gezigt met deernis dog bekleed,

 

Wat hulp is dan voor ons bekwaam,

 

Nu onze zieltjes by zo stemmen t'zaam,

 

Het Huwlyk kan alleen die smart verzetten.

 

Laat u dan raân

 

En na de wetten

 

Vang dat met my aan.