Den Hollandszen praat-vaars nieuwjaars-gift

Minnaars klagt.

Vois: 'k Heb myn hert u opgedragen.

CUpidootje al u plagen
Kan ik niet dragen,
Schelmpje gy doed my klagen
En lyden pyn,
Zo gy hooger trekt u lagen,
Mag ik niet in wezen zyn.

Zal altyd die zoete Schoone
Haar troost vertoonen,

[p. 33]

 

Wreden zult gy niet eens loonen

 

Die om u zugt,

 

Over lang hebt gy doen toonen,

 

Al 't geen my baard ongenugt.

Steeds zyn alle myn gedagten,
By dag en nagten,
Vol van troostelooze klagten
En bittere smert,
Zo gy die niet wilt verzagten,
Treft my dan maar diep in 't hert.

't Is een straf, myn jeugdig leven
Zo te doen beven;
Ik ben gantsch niet onbedreven,
In stuk van Min,
Wilt gy dat ik blyf in 't leven
Zo toond my dog weder-min.

Help my dog myn jonge jaaren
Fris te bewaaren,
Help my dog myn jonge jaaren
En schoone tyd,
Want 't zaizoen der gryze hairen
Gantsch geen liefde meer en lyd.