Den Hollandszen praat-vaars nieuwjaars-gift

[p. II]

Uitlegging van de titel-plaat.

De Nyd, bekleed met vaale Slangen,

Door stoute Loogen steeds verzeld,

Vervolgd den PRAAT-VAAR, met Geweld.

Hy was voor lang gebrand, gehangen,

(Hoe zeer hy haare List ontwykt,)

Indien ze haar oogwit had berykt.

Hier wil zy in zyn Wooning dringen

Met veedenlooze Onweetenheid:

Elk is gewapend tot dien Stryd:

De Jonkjes, die als d'Ouden zingen,

Doen meê, hoewel zy zelfs nog niet

En weeten, waarom het geschied.

Maar Hy, die nogtans all' haar Laagen

Bespot, klimt booven uit het Dak.

Zyn trouwe Hond je volgd hem strak.

Wat moet d'Onnozelheid verdraagen,

Wanneet zy krom gaat onder 't Juk

Van teegenspoed en ongeluk.

Aan d'and'ren kant staat hy weêt, eeven

Als van te vooren, in Fatzoen,

Om Jonge Juffers Dienst te doen

En Liede-Boekjens uit te geeven.

De Wysheid staat hem moedig by.

Blaast hem haar Geest in, van ter zey.

Al 't Jufferschap is eeven vierig;

Elk tast niet blydschap in haar Tas;

Of 't Geld op Straat te vinden was.

Ja ieder Meis jen is nieuwsgierig.

Zyn Hond heeft zyn gewoeme Plaats;

Heeft deel in 't wel-zyn van zyn Baas.

[p. t.o. II]

N v. Frankendaal inv. et fecit.